Verbum

mruczeć

незак.

1. разм. мармытаць;

mruczeć pod nosem — мармытаць пад нос;

2. муркаць; курняўкаць (пра ката)

mruczenie

н.

1. разм. мармытанне;

2. мурканне (пра ката)

mrugać

незак. міргаць; падміргваць;

~ła na nich — яна міргала ім

mrugnąć

зак. маргнуць; міргнуць; падміргнуць;

nawet nie ~ł okiem — нават вокам не міргнуў

mrugnięcie

н. мірганне (аднакратнае);

bez ~a okiem — не міргнуўшы вокам

mruk

м.

1. разм. маўчун; мамрук;

2. сугней

mrukliwy

маўклівы

mruknąć

зак.

1. муркнуць;

2. разм. буркнуць

mrużyć

незак. жмурыць; мружыць

mru-mru :

ani mru-mru! — ані слова!; ані гуку!; ані гу-гу!