Verbum

kij

м.

1. кій, палка; кульба;

kij bilardowy — більярдны кій;

2. ~e мн. біццё, лупцоўка;

dostać ~e — атрымаць палкі; быць пабітым палкай;

skazać kogo na ~e гіст. прысудзіць каго да пакарання палкамі;

nie ~em, to pałką — не кіем, дык палкаю;

jakby kij połknął — нібы аршын праглынуў;

kij ma dwa końce — палка з двума канцамі;

kto chce psa uderzyć, zawsze kij znajdzie прык. хто захоча сабаку выцяць, кій заўсёды знойдзе

kijanka

ж.

1. пранік;

2. заал. апалонік

kijek

м. кіёк, палачка;

kijek narciarski — лыжная палка;

zamienił stryjek siekierkę na kijek — памяняў быка на індыка

Kijów

м. г. Кіеў