Verbum

łapa

łap|a

ж. лапа; рука;

dostać po ~ach — атрымаць па руках;

posmarować komu ~ę разм. падмазаць лапу, даць хабар каму;

precz z ~ami! — рукі прэч!

łapacz

м. разм. пагард. шпег, сачок

łapać

łapa|ć

незак.

1. лавіць, хапаць;

2. разм. хварэць;

dzieci co rok ~ją grypę — дзеці штогод падхопліваюць грып;

~ć oddech — хапаць паветра; хаўкаць;

~ć za slówka — чапляцца да слоў

łapać się

łapa|ć się

незак.

1. хапацца;

~ć się za głowę — хапацца (брацца) за галаву;

kot ~ał się gałęzi — кот хапаўся за галінку;

2. лавіцца; трапляцца;

~ć się na czym — трапляцца на чым;

~ć się na przynętę — лавіцца на прынаду

łapanie

н. лоўля

łapanka

ж. разм. аблава, хапун

łapciarz

м. іран. лапатнік, лапцюжнік

łapcie

мн. лапці

łapczywie

прагна, сквапна

łapczywość

ж. прагнасць; сквапнасць