Verbum

dziegciowy

дзёгцевы

dziegieć, ~ciu

зак. м. дзёгаць; каланіца;

łyżka ~ciu w beczce miodu — лыжка дзёгцю ў бочцы мёду; кропля смуроду псуе гарнец мёду

dzieje

мн. гісторыя;

~e starożytne — старажытная гісторыя;

~e średniowieczne — гісторыя сярэдніх вякоў;

~e nowożytne — новая гісторыя;

to są stare ~e — гэта старая гісторыя;

od zarania ~ów — са старажытных часоў;

~e ojczyste — айчынная гісторыя

dziejopis

м. кніжн.

1. уст. гісторык, летапісец;

2. ~u — летапіс; хроніка

dziejopisarstwo

н. уст. гісторыяграфія

dziejopisarz

м. гістарыёграф; гісторык; летапісец

dziejowy

гістарычны

dziekan

м.

1. дэкан;

dziekan wydziału — дэкан факультэта;

2. старшыня дыпламатычнага корпуса; дуаен

dziekanat, ~u

м. дэканат

dziekański

дэканскі;

wiza ~a — подпіс дэкана