Verbum

dziecko

dzieck|o

н. дзіця, дзіцяня;

dom ~a — дзіцячы дом;

od ~a — з дзяцінства; з дзіцячых гадоў;

~o z probówki — дзіця з прабіркі (зачатае штучным шляхам);

cudowne ~o — вундэркінд;

~o szczęścia — улюбёнец лёсу; шчаслівец

dziedzic

м.

1. нашчадак; спадчыннік; дзедзіч; спадкаемца; наступнік;

2. памешчык; пан

dziedzictwo

dziedzictw|o

н.

1. спадчына;

dostać ~em — атрымаць у спадчыну;

wyzuć z ~a — пазбавіць спадчыны;

~o kulturalne — культурная спадчына;

2. юр. атрыманне спадчыны

dziedziczka

ж.

1. спадчынніца;

2. памешчыца; пані

dziedziczność

ж.

1. спадчыннасць;

2. атрыманне спадчыны

dziedziczny

dziedziczn|y

1. спадчынны;

choroba ~a — спадчынная хвароба;

obciążenie ~e — спадчынныя хібы (адмоўныя схільнасці);

2. успадкаваны; спадчынны;

dobra ~e — спадчынная маёмасць;

3. патомны; радавы

dziedziczyć

dziedziczy|ć

незак. co o kim атрымліваць у спадчыну што, ад каго;

~my majątek po naszej ciotce — мы атрымліваем ад нашай цёткі ў спадчыну маёнтак

dziedzina

dziedzin|a

ж. галіна;

~a wiedzy — галіна ведаў;

~y sportu — віды спорту

dziedziniec

м. панадворак; двор; дзядзінец

dziegciarnia

ж. дзягцярня