marnieć
marnie|ć
незак.
1. марнець, слабець, чэзнуць;
~je w oczach — марнее (слабее, чэзне) на вачах;
2. занепадаць, бяднець;
~je gospodarstwo — занепадае гаспадарка;
3. марнавацца, прападаць;
~ją młode lata — прападаюць маладыя гады
marność
ж. мізэрнасць, нязначнасць; марнасць, тленнасць
marnotrawca
м. марнатравец, растратчык
marnotrawczyni
ж. марнатраўшчыца, растратчыца
marnotrawić
незак. раскідаць, растрачваць, марнатравіць
marnotrawienie
н. растрачванне; марнатраўства
marnotrawny
марнатраўны; неашчадны;
syn marnotrawny — блудны сын
marnotrawstwo
н. марнатраўства, неашчаднасць
marnować
незак. марнаваць; марна траціць;
marnować siły — марнаваць сілы