Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

marnieć

marnie|ć

незак.

1. марнець, слабець, чэзнуць;

~je w oczach — марнее (слабее, чэзне) на вачах;

2. занепадаць, бяднець;

~je gospodarstwo — занепадае гаспадарка;

3. марнавацца, прападаць;

~ją młode lata — прападаюць маладыя гады

marność

ж. мізэрнасць, нязначнасць; марнасць, тленнасць

marnotrawca

м. марнатравец, растратчык

marnotrawczyni

ж. марнатраўшчыца, растратчыца

marnotrawić

незак. раскідаць, растрачваць, марнатравіць

marnotrawienie

н. растрачванне; марнатраўства

marnotrawność

ж.; гл. marnotrawstwo

marnotrawny

марнатраўны; неашчадны;

syn marnotrawny — блудны сын

marnotrawstwo

н. марнатраўства, неашчаднасць

marnować

незак. марнаваць; марна траціць;

marnować siły — марнаваць сілы