Verbum

uposażenie

н.

1. забеспячэнне;

uposażenie służbowe — заработная плата;

2. экіпіроўка

uposażyć

зак. уст. забяспечыць; надзяліць

upośledzać

upośledza|ć

незак.

1. крыўдзіць, прыніжаць;

antybiotyki ~ją układ immunologiczny — антыбіётыкі аслабляюць імунную сістэму;

2. абмінаць, абыходзіць (пры падзеле)

upośledzenie

н.

1. абдзеленасць; абяздоленасць;

2. недаразвітасць; недаразвіццё; дэфектыўнасць;

upośledzenie umysłowe — разумовая недаразвітасць

upośledzić

зак.

1. пакрыўдзіць;

2. абмінуць, абысці (пры падзеле)

upośledzony

1. пакрыўджаны (пры падзеле);

2. разумова недаразвіты

upoważniać

незак. упаўнаважваць

upoważnić

зак. упаўнаважыць

upoważnienie

upoważnieni|e

н. упаўнаважанне, паўнамоцтва;

~e do zrobienia czego — паўнамоцтва для выканання чаго;

robić co z — czyjego

~a — рабіць што (дзейнічаць) па чыім упаўнаважанні

upoważniony

упаўнаважаны