ukochany
ukochan|y
1. ~y м. улюбёны, каханы;
2. ~a ж. каханая
ukoić
зак. кніжн. супакоіць, заспакоіць;
ukoić ból — уціхамірыць боль;
ukoić cierpienie — суняць (супакоіць) пакуту
ukojenie
н. кніжн. cуцяшэнне, заспакаенне;
ukojenie po stracie matki — суцяшэнне пасля страты маці;
znaleźć ukojenie w czym — знайсці суцяшэнне ў чым
ukołysać
зак. укалыхаць, закалыхаць;
ukołysać dziecko do snu — закалыхаць дзіця
ukonstytuować
зак. сфармаваць; аформіць; вызначыць склад чаго
ukończenie
ukończeni|e
н. заканчэнне; завяршэнне;
być na ~u — падыходзіць да завяршэння
ukończyć
зак. кніжн. скончыць, закончыць;
ukończyć szkołę — закончыць школу
ukoronować
зак.
1. каранаваць;
2. перан. увянчаць, завяршыць