Verbum

dziczeć

незак.

1. дзічэць;

2. дзічыцца

dziczka

ж. бат. дзічка

dziczyzna

ж. дзічына

dzida

ж. дзіда; кап’ё; піка

dzieci

мн.

1. дзеці;

2. студ. жарг. студэнты-першакурснікі

dzieciak

м. разм.

1. дзіця;

2. перан. малакасос, смаркач

dzieciarnia

ж. жарт. дзятва; вывадак; чародка дзяцей

dzieciaty

разм. у якога ёсць дзеці; з дзецьмі

dzieciątko

н. ласк. дзіцятка

dziecię

н. кніжн. дзіця;

dziecię miasta — дзіця горада;

dziecię fortuny — улюбёнец лёсу