Verbum

dziwo

н.

1. дзіва; цуд;

2. прывід; здань

dziwoląg

м.

1. пачвара, страшыдла, страхоцце;

2. дзіва

dziwować się

незак.; гл. dziwić się

dzwon, ~u

м. звон;

zawiesić dzwon w dzwonnicy — павесіць звон на званіцу

dzwonek

м.

1. званок;

2. званочак;

3. бат. званочак (Campanula L.);

4. ~ki карц. бубны;

ostatni dzwonek — апошні званок

dzwonić

незак.

1. званіць;

2. звінець;

~ć zębami — ляскаць зубамі;

dzwonić mi w uszach — у мяне ў вушах звініць

dzwoniec

м. заал. лясная канарэйка (Chloris chloris)

dzwonko

н. кавалак рыбы;

podzielić rybę na ~a — падзяліць рыбу на кавалкі

dzwonnica

ж. званіца

dzwonnik

м. званар