Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbceęijklłmnoóprsuwyzźż/
aioóu

dwoić się

незак.

1. падвойвацца; удвойвацца;

dwoić się i tróić перан. разрывацца на часткі;

2. дваіцца

dwoistość

ж. дваістасць

dwoisty

дваісты

dwoiście

дваіста, дваяка

dwojaczki

разм. блізняты, блізнюкі, двайняты

dwojaki

I

дваякі

II мн.

спарышы

dwojako

дваяка

dwoje

dwoj|e

зборн. двое;

jedno z ~ga — адно з двух;

z ~ga złego — з двух ліхаў меншае;

na ~e — а) на дваіх; б) на палову; в) дваяка;

we ~e — а) падвойна, у дзве столкі; б)удваіх;

kandydować we ~e — балатавацца ўдваіх

dworak

м. прыдворны

dworcowy

dworcow|y

вакзальны;

poczekalnia ~a — зала чакання