Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbceęijklłmnoóprsuwyzźż/
biw.

dziwaczny

дзівацкі, дзівакаваты

dziwaczyć

незак. дзівачыць

dziwadło

н.

1. дзівак; хадзячы анекдот;

2. пачвара; страшыдла, страхоцце;

3. дзіва; цуд

dziwak

м. дзівак

dziwić

dziwi|ć

незак. дзівіць, здзіўляць;

dziwić mnię to — гэта мяне здзіўляе

dziwić się

dziwi|ć się

незак. здзіўляцца;

~ę ci się — я з цябе дзіўлюся

dziwka

ж. разм. вулічная дзеўка; прастытутка

dziwny

dziwn|y

дзіўны; дзівосны; незвычайны;

nic ~ego — нічога дзіўнага

dziwo

н.

1. дзіва; цуд;

2. прывід; здань

dziwoląg

м.

1. пачвара, страшыдла, страхоцце;

2. дзіва