dotrzeć
зак.
1. дабрацца, дасягнуць; дайсці;
dotrzeć do celu — дасягнуць мэты;
2. тэх. прыцерці
dotrzeźwić
зак. ацверазіць; прывесці да прытомнасці
dotrzymać
зак. датрымаць, стрымаць;
dotrzymać obietnicy — стрымаць абяцанне;
dotrzymać kroku komu/czemu — ісці ў нагу з кім/чым;
dotrzymać placu (pola) komu — уст. не саступіць каму; устаяць перад кім
dotrzymywać
незак. датрымліваць, стрымліваць;
dotrzymywać kroku — ісці ў нагу
dotychczas
да гэтага часу, да гэтай пары, дагэтуль
dotychczasowy
які існуе да гэтага часу (да гэтай пары)
dotyczyć
dotycz|yć
незак. датычыць, датычыцца, тычыцца;
to mnie nie ~y — гэта мяне не тычыцца (не датычыцца, не датычыць);
szczegóły ~ące tej sprawy — дэталі, якія адносяцца да гэтай справы
dotyczyć się
незак. датычыцца, тычыцца;
гл. dotyczyć
dotyk, ~u
м. дотык;
zmysł ~u — пачуццё дотыку