Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

palić

pali|ć

незак.

1. паліць; спальваць; абпальваць;

~ć w piecu — паліць у печы;

2. страляць;

3. курыць, паліць;

~ć fajkę — курыць люльку;

3. абпальваць (цэглу);

4. пражыць (каву);

pal go sześć! — каб яго чорт узяў!;

~ć za sobą mosty — спальваць за сабою масты;

twarz mnie palić — у мяне гарыць твар

palić się

pali|ć się

незак.

1. гарэць;

palić się ! — пажар!; гарыць!;

2. перан. імкнуцца;

~ć się do czego — імкнуцца да чаго;

nie palić się ! — не гарыць!; паспееш!

palik

м. палачка; калок; слупок

palisada

ж. уст. частакол

paliwo

н. паліва;

paliwo stałe — цвёрдае паліва;

paliwo ciekłe (płynne) — вадкае паліва

paliwowy

паліўны

palma

ж. пальма;

palma pierwszeństwa — пальма першынства

palmiarnia

ж. пальмавая аранжарэя

palmowy

palmow|y

пальмавы;

~a niedziela рэл. вербніца

palnąć

palną|ć

зак.

1. разм. ударыць, ударыцца, выцяць;

~ł głową o kant szafki — ён ударыўся (выцяўся) галавой аб край шафкі;

2. разм. ляпнуць, выпаліць;

~ć głupstwo — ляпнуць глупства;

3. разм. пальнуць, стрэліць;

~ć sobie w łeb — застрэліцца