palić

pali|ć

незак.

1. паліць; спальваць; абпальваць;

~ć w piecu — паліць у печы;

2. страляць;

3. курыць, паліць;

~ć fajkę — курыць люльку;

3. абпальваць (цэглу);

4. пражыць (каву);

pal go sześć! — каб яго чорт узяў!;

~ć za sobą mosty — спальваць за сабою масты;

twarz mnie palić — у мяне гарыць твар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)