Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

чы́н

‘чыноўнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

чы́н

‘парадак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

чы́н

‘службовы ранг, званне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

чы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

чынаве́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	чынаве́нскі	чынаве́нская	чынаве́нскае	чынаве́нскія
Р.	чынаве́нскага	чынаве́нскай чынаве́нскае	чынаве́нскага	чынаве́нскіх
Д.	чынаве́нскаму	чынаве́нскай	чынаве́нскаму	чынаве́нскім
В.	чынаве́нскі (неадуш.) чынаве́нскага (адуш.)	чынаве́нскую	чынаве́нскае	чынаве́нскія (неадуш.) чынаве́нскіх (адуш.)
Т.	чынаве́нскім	чынаве́нскай чынаве́нскаю	чынаве́нскім	чынаве́нскімі
М.	чынаве́нскім	чынаве́нскай	чынаве́нскім	чынаве́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

чынадра́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыналюбі́вы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	чыналюбі́вы	чыналюбі́вая	чыналюбі́вае	чыналюбі́выя
Р.	чыналюбі́вага	чыналюбі́вай чыналюбі́вае	чыналюбі́вага	чыналюбі́вых
Д.	чыналюбі́ваму	чыналюбі́вай	чыналюбі́ваму	чыналюбі́вым
В.	чыналюбі́вы (неадуш.) чыналюбі́вага (адуш.)	чыналюбі́вую	чыналюбі́вае	чыналюбі́выя (неадуш.) чыналюбі́вых (адуш.)
Т.	чыналюбі́вым	чыналюбі́вай чыналюбі́ваю	чыналюбі́вым	чыналюбі́вымі
М.	чыналюбі́вым	чыналюбі́вай	чыналюбі́вым	чыналюбі́вых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

чыналю́бны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	чыналю́бны	чыналю́бная	чыналю́бнае	чыналю́бныя
Р.	чыналю́бнага	чыналю́бнай чыналю́бнае	чыналю́бнага	чыналю́бных
Д.	чыналю́бнаму	чыналю́бнай	чыналю́бнаму	чыналю́бным
В.	чыналю́бны (неадуш.) чыналю́бнага (адуш.)	чыналю́бную	чыналю́бнае	чыналю́бныя (неадуш.) чыналю́бных (адуш.)
Т.	чыналю́бным	чыналю́бнай чыналю́бнаю	чыналю́бным	чыналю́бнымі
М.	чыналю́бным	чыналю́бнай	чыналю́бным	чыналю́бных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

чыналю́бства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

чынанача́лле

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum