Verbum

анлайнавы слоўнік

Ці́манава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

ці́манаўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ці́манаўскі	ці́манаўская	ці́манаўскае	ці́манаўскія
Р.	ці́манаўскага	ці́манаўскай ці́манаўскае	ці́манаўскага	ці́манаўскіх
Д.	ці́манаўскаму	ці́манаўскай	ці́манаўскаму	ці́манаўскім
В.	ці́манаўскі (неадуш.) ці́манаўскага (адуш.)	ці́манаўскую	ці́манаўскае	ці́манаўскія (неадуш.) ці́манаўскіх (адуш.)
Т.	ці́манаўскім	ці́манаўскай ці́манаўскаю	ці́манаўскім	ці́манаўскімі
М.	ці́манаўскім	ці́манаўскай	ці́манаўскім	ці́манаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

цімафе́еўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Цімафе́й

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Ці́махі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Цімахі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Цімахо́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Цімахо́ўшчына
Р.	Цімахо́ўшчыны
Д.	Цімахо́ўшчыне
В.	Цімахо́ўшчыну
Т.	Цімахо́ўшчынай Цімахо́ўшчынаю
М.	Цімахо́ўшчыне

ціма́чыць

‘збягаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Цімашэ́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ціміра́зева

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне