змэ́нчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
змэ́нчаны |
змэ́нчаная |
змэ́нчанае |
змэ́нчаныя |
Р. |
змэ́нчанага |
змэ́нчанай змэ́нчанае |
змэ́нчанага |
змэ́нчаных |
Д. |
змэ́нчанаму |
змэ́нчанай |
змэ́нчанаму |
змэ́нчаным |
В. |
змэ́нчаны (неадуш.) змэ́нчанага (адуш.) |
змэ́нчаную |
змэ́нчанае |
змэ́нчаныя (неадуш.) змэ́нчаных (адуш.) |
Т. |
змэ́нчаным |
змэ́нчанай змэ́нчанаю |
змэ́нчаным |
змэ́нчанымі |
М. |
змэ́нчаным |
змэ́нчанай |
змэ́нчаным |
змэ́нчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
змэ́нчыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
змэ́нчуся |
змэ́нчымся |
2-я ас. |
змэ́нчышся |
змэ́нчыцеся |
3-я ас. |
змэ́нчыцца |
змэ́нчацца |
Прошлы час |
м. |
змэ́нчыўся |
змэ́нчыліся |
ж. |
змэ́нчылася |
н. |
змэ́нчылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
змэ́нчыся |
змэ́нчыцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
змэ́нчыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
змэ́нчыць
‘стаміць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
змэ́нчу |
змэ́нчым |
2-я ас. |
змэ́нчыш |
змэ́нчыце |
3-я ас. |
змэ́нчыць |
змэ́нчаць |
Прошлы час |
м. |
змэ́нчыў |
змэ́нчылі |
ж. |
змэ́нчыла |
н. |
змэ́нчыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
змэ́нчы |
змэ́нчыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
змэ́нчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.