змэ́нчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
змэ́нчаны |
змэ́нчаная |
змэ́нчанае |
змэ́нчаныя |
| Р. |
змэ́нчанага |
змэ́нчанай змэ́нчанае |
змэ́нчанага |
змэ́нчаных |
| Д. |
змэ́нчанаму |
змэ́нчанай |
змэ́нчанаму |
змэ́нчаным |
| В. |
змэ́нчаны (неадуш.) змэ́нчанага (адуш.) |
змэ́нчаную |
змэ́нчанае |
змэ́нчаныя (неадуш.) змэ́нчаных (адуш.) |
| Т. |
змэ́нчаным |
змэ́нчанай змэ́нчанаю |
змэ́нчаным |
змэ́нчанымі |
| М. |
змэ́нчаным |
змэ́нчанай |
змэ́нчаным |
змэ́нчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
змэ́нчыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
змэ́нчуся |
змэ́нчымся |
| 2-я ас. |
змэ́нчышся |
змэ́нчыцеся |
| 3-я ас. |
змэ́нчыцца |
змэ́нчацца |
| Прошлы час |
| м. |
змэ́нчыўся |
змэ́нчыліся |
| ж. |
змэ́нчылася |
| н. |
змэ́нчылася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
змэ́нчыся |
змэ́нчыцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
змэ́нчыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
змэ́нчыць
‘стаміць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
змэ́нчу |
змэ́нчым |
| 2-я ас. |
змэ́нчыш |
змэ́нчыце |
| 3-я ас. |
змэ́нчыць |
змэ́нчаць |
| Прошлы час |
| м. |
змэ́нчыў |
змэ́нчылі |
| ж. |
змэ́нчыла |
| н. |
змэ́нчыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
змэ́нчы |
змэ́нчыце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
змэ́нчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.