змэ́нчыць
‘стаміць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| змэ́нчу | змэ́нчым | |
| змэ́нчыш | змэ́нчыце | |
| змэ́нчыць | змэ́нчаць | |
| Прошлы час | ||
| змэ́нчыў | змэ́нчылі | |
| змэ́нчыла | ||
| змэ́нчыла | ||
| Загадны лад | ||
| змэ́нчы | змэ́нчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| змэ́нчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)