змэ́нчыць

‘стаміць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змэ́нчу змэ́нчым
2-я ас. змэ́нчыш змэ́нчыце
3-я ас. змэ́нчыць змэ́нчаць
Прошлы час
м. змэ́нчыў змэ́нчылі
ж. змэ́нчыла
н. змэ́нчыла
Загадны лад
2-я ас. змэ́нчы змэ́нчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час змэ́нчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)