езуі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| езуі́т | езуі́ты | |
| езуі́та | езуі́таў | |
| езуі́ту | езуі́там | |
| езуі́та | езуі́таў | |
| езуі́там | езуі́тамі | |
| езуі́це | езуі́тах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэнніезуі́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| езуі́тка | езуі́ткі | |
| езуі́ткі | езуі́так | |
| езуі́тцы | езуі́ткам | |
| езуі́тку | езуі́так | |
| езуі́ткай езуі́ткаю |
езуі́ткамі | |
| езуі́тцы | езуі́тках |
Крыніцы:
езуі́тнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| езуі́тнічаю | езуі́тнічаем | |
| езуі́тнічаеш | езуі́тнічаеце | |
| езуі́тнічае | езуі́тнічаюць | |
| Прошлы час | ||
| езуі́тнічаў | езуі́тнічалі | |
| езуі́тнічала | ||
| езуі́тнічала | ||
| Загадны лад | ||
| езуі́тнічай | езуі́тнічайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| езуі́тнічаючы | ||
Крыніцы:
езуіты́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| езуіты́зм | |
| езуіты́зму | |
| езуіты́зму | |
| езуіты́зм | |
| езуіты́змам | |
| езуіты́зме |
Крыніцы:
езуі́цкі
прыметнік, адносны
| езуі́цкі | езуі́цкая | езуі́цкае | езуі́цкія | |
| езуі́цкага | езуі́цкай езуі́цкае |
езуі́цкага | езуі́цкіх | |
| езуі́цкаму | езуі́цкай | езуі́цкаму | езуі́цкім | |
| езуі́цкі ( езуі́цкага ( |
езуі́цкую | езуі́цкае | езуі́цкія ( езуі́цкіх ( |
|
| езуі́цкім | езуі́цкай езуі́цкаю |
езуі́цкім | езуі́цкімі | |
| езуі́цкім | езуі́цкай | езуі́цкім | езуі́цкіх | |
Крыніцы:
езуі́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| езуі́цтва | |
| езуі́цтва | |
| езуі́цтву | |
| езуі́цтва | |
| езуі́цтвам | |
| езуі́цтве |
Крыніцы:
Езула́тка
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
| Езула́тка | |
| Езула́тка | |
| Езула́тку | |
| Езула́тка | |
| Езула́ткам | |
| Езула́тку |