езуі́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| езуі́тка | езуі́ткі | |
| езуі́ткі | езуі́так | |
| езуі́тцы | езуі́ткам | |
| езуі́тку | езуі́так | |
| езуі́ткай езуі́ткаю |
езуі́ткамі | |
| езуі́тцы | езуі́тках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)