ацьмё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ацьмё́ны |
ацьмё́ная |
ацьмё́нае |
ацьмё́ныя |
Р. |
ацьмё́нага |
ацьмё́най ацьмё́нае |
ацьмё́нага |
ацьмё́ных |
Д. |
ацьмё́наму |
ацьмё́най |
ацьмё́наму |
ацьмё́ным |
В. |
ацьмё́ны (неадуш.) ацьмё́нага (адуш.) |
ацьмё́ную |
ацьмё́нае |
ацьмё́ныя (неадуш.) ацьмё́ных (адуш.) |
Т. |
ацьмё́ным |
ацьмё́най ацьмё́наю |
ацьмё́ным |
ацьмё́нымі |
М. |
ацьмё́ным |
ацьмё́най |
ацьмё́ным |
ацьмё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ацьмява́ць
‘азмрочваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ацьмява́ю |
ацьмява́ем |
2-я ас. |
ацьмява́еш |
ацьмява́еце |
3-я ас. |
ацьмява́е |
ацьмява́юць |
Прошлы час |
м. |
ацьмява́ў |
ацьмява́лі |
ж. |
ацьмява́ла |
н. |
ацьмява́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ацьмява́й |
ацьмява́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ацьмява́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.