аглабе́лька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аглабе́лька |
аглабе́лькі |
Р. |
аглабе́лькі |
аглабе́лек |
Д. |
аглабе́льцы |
аглабе́лькам |
В. |
аглабе́льку |
аглабе́лькі |
Т. |
аглабе́лькай аглабе́лькаю |
аглабе́лькамі |
М. |
аглабе́льцы |
аглабе́льках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аглабе́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аглабе́льны |
аглабе́льная |
аглабе́льнае |
аглабе́льныя |
Р. |
аглабе́льнага |
аглабе́льнай аглабе́льнае |
аглабе́льнага |
аглабе́льных |
Д. |
аглабе́льнаму |
аглабе́льнай |
аглабе́льнаму |
аглабе́льным |
В. |
аглабе́льны (неадуш.) аглабе́льнага (адуш.) |
аглабе́льную |
аглабе́льнае |
аглабе́льныя (неадуш.) аглабе́льных (адуш.) |
Т. |
аглабе́льным |
аглабе́льнай аглабе́льнаю |
аглабе́льным |
аглабе́льнымі |
М. |
аглабе́льным |
аглабе́льнай |
аглабе́льным |
аглабе́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аглабе́льшчына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
аглабе́льшчына |
Р. |
аглабе́льшчыны |
Д. |
аглабе́льшчыне |
В. |
аглабе́льшчыну |
Т. |
аглабе́льшчынай аглабе́льшчынаю |
М. |
аглабе́льшчыне |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглабі́льна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аглабі́льна |
аглабі́льны |
Р. |
аглабі́льна |
аглабі́льнаў |
Д. |
аглабі́льну |
аглабі́льнам |
В. |
аглабі́льна |
аглабі́льны |
Т. |
аглабі́льнам |
аглабі́льнамі |
М. |
аглабі́льне |
аглабі́льнах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
аглабі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аглабі́на |
аглабі́ны |
Р. |
аглабі́ны |
аглабі́н |
Д. |
аглабі́не |
аглабі́нам |
В. |
аглабі́ну |
аглабі́ны |
Т. |
аглабі́най аглабі́наю |
аглабі́намі |
М. |
аглабі́не |
аглабі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аглабі́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аглабі́ца |
аглабі́цы |
Р. |
аглабі́цы |
аглабі́ц |
Д. |
аглабі́цы |
аглабі́цам |
В. |
аглабі́цу |
аглабі́цы |
Т. |
аглабі́цай аглабі́цаю |
аглабі́цамі |
М. |
аглабі́цы |
аглабі́цах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглаву́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аглаву́шаны |
аглаву́шаная |
аглаву́шанае |
аглаву́шаныя |
Р. |
аглаву́шанага |
аглаву́шанай аглаву́шанае |
аглаву́шанага |
аглаву́шаных |
Д. |
аглаву́шанаму |
аглаву́шанай |
аглаву́шанаму |
аглаву́шаным |
В. |
аглаву́шаны (неадуш.) аглаву́шанага (адуш.) |
аглаву́шаную |
аглаву́шанае |
аглаву́шаныя (неадуш.) аглаву́шаных (адуш.) |
Т. |
аглаву́шаным |
аглаву́шанай аглаву́шанаю |
аглаву́шаным |
аглаву́шанымі |
М. |
аглаву́шаным |
аглаву́шанай |
аглаву́шаным |
аглаву́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
аглаву́шыць
‘моцна ўдарыць знянацку, аглушыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аглаву́шу |
аглаву́шым |
2-я ас. |
аглаву́шыш |
аглаву́шыце |
3-я ас. |
аглаву́шыць |
аглаву́шаць |
Прошлы час |
м. |
аглаву́шыў |
аглаву́шылі |
ж. |
аглаву́шыла |
н. |
аглаву́шыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аглаву́ш |
аглаву́шце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аглаву́шыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
агла́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
агла́джваю |
агла́джваем |
2-я ас. |
агла́джваеш |
агла́джваеце |
3-я ас. |
агла́джвае |
агла́джваюць |
Прошлы час |
м. |
агла́джваў |
агла́джвалі |
ж. |
агла́джвала |
н. |
агла́джвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
агла́джвай |
агла́джвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
агла́джваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.