аглаву́шыць
‘моцна ўдарыць знянацку, аглушыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| аглаву́шу | аглаву́шым | |
| аглаву́шыш | аглаву́шыце | |
| аглаву́шыць | аглаву́шаць | |
| Прошлы час | ||
| аглаву́шыў | аглаву́шылі | |
| аглаву́шыла | ||
| аглаву́шыла | ||
| Загадны лад | ||
| аглаву́ш | аглаву́шце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| аглаву́шыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)