узме́жжа
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| узме́жжа | |
| узме́жжа | |
| узме́жжу | |
| узме́жжа | |
| узме́жжам | |
| узме́жжы |
Крыніцы:
узме́жжа
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| узме́жжа | |
| узме́жжа | |
| узме́жжу | |
| узме́жжа | |
| узме́жжам | |
| узме́жжы |
Крыніцы:
узме́жны
прыметнік, адносны
| узме́жны | узме́жная | узме́жнае | узме́жныя | |
| узме́жнага | узме́жнай узме́жнае |
узме́жнага | узме́жных | |
| узме́жнаму | узме́жнай | узме́жнаму | узме́жным | |
| узме́жны ( узме́жнага ( |
узме́жную | узме́жнае | узме́жныя ( узме́жных ( |
|
| узме́жным | узме́жнай узме́жнаю |
узме́жным | узме́жнымі | |
| узме́жным | узме́жнай | узме́жным | узме́жных | |
Крыніцы:
узме́сці
‘імкліва ўзняць, ускінуць што-небудзь (напр., пыл)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| узмяту́ | узмяцё́м | |
| узмяце́ш | узмецяце́ | |
| узмяце́ | узмяту́ць | |
| Прошлы час | ||
| узмё́ў | узмялі́ | |
| узмяла́ | ||
| узмяло́ | ||
| Загадны лад | ||
| узмяці́ | узмяці́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| узмё́ўшы | ||
Крыніцы:
узме́шаны
прыметнік, адносны
| узме́шаны | узме́шаная | узме́шанае | узме́шаныя | |
| узме́шанага | узме́шанай узме́шанае |
узме́шанага | узме́шаных | |
| узме́шанаму | узме́шанай | узме́шанаму | узме́шаным | |
| узме́шаны ( узме́шанага ( |
узме́шаную | узме́шанае | узме́шаныя ( узме́шаных ( |
|
| узме́шаным | узме́шанай узме́шанаю |
узме́шаным | узме́шанымі | |
| узме́шаным | узме́шанай | узме́шаным | узме́шаных | |
Крыніцы:
узме́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
| узме́шаны | узме́шаная | узме́шанае | узме́шаныя | |
| узме́шанага | узме́шанай узме́шанае |
узме́шанага | узме́шаных | |
| узме́шанаму | узме́шанай | узме́шанаму | узме́шаным | |
| узме́шаны ( узме́шанага ( |
узме́шаную | узме́шанае | узме́шаныя ( узме́шаных ( |
|
| узме́шаным | узме́шанай узме́шанаю |
узме́шаным | узме́шанымі | |
| узме́шаным | узме́шанай | узме́шаным | узме́шаных | |
Крыніцы:
Узмё́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Узмё́ны | |
| Узмё́н Узмё́наў |
|
| Узмё́нам | |
| Узмё́ны | |
| Узмё́намі | |
| Узмё́нах |
узмё́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| узмё́т | узмё́ты | |
| узмё́ту | узмё́таў | |
| узмё́ту | узмё́там | |
| узмё́т | узмё́ты | |
| узмё́там | узмё́тамі | |
| узмё́це | узмё́тах |
Крыніцы:
узмірэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| узмірэ́нне | |
| узмірэ́ння | |
| узмірэ́нню | |
| узмірэ́нне | |
| узмірэ́ннем | |
| узмірэ́нні |
Крыніцы:
узмітусі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| узмітушу́ся | узмітусі́мся | |
| узмітусі́шся | узмітусіце́ся | |
| узмітусі́цца | узмітуся́цца | |
| Прошлы час | ||
| узмітусі́ўся | узмітусі́ліся | |
| узмітусі́лася | ||
| узмітусі́лася | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| узмітусі́ўшыся | ||
Крыніцы:
узмітусі́ць
‘прывесці каго-небудзь у стан мітусні’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| узмітушу́ | узмітусі́м | |
| узмітусі́ш | узмітусіце́ | |
| узмітусі́ць | узмітуся́ць | |
| Прошлы час | ||
| узмітусі́ў | узмітусі́лі | |
| узмітусі́ла | ||
| узмітусі́ла | ||
| Загадны лад | ||
| узмітусі́ | узмітусі́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| узмітусі́ўшы | ||
Крыніцы: