Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

узме́жжа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узме́жжа
Р. узме́жжа
Д. узме́жжу
В. узме́жжа
Т. узме́жжам
М. узме́жжы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

узме́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узме́жны узме́жная узме́жнае узме́жныя
Р. узме́жнага узме́жнай
узме́жнае
узме́жнага узме́жных
Д. узме́жнаму узме́жнай узме́жнаму узме́жным
В. узме́жны (неадуш.)
узме́жнага (адуш.)
узме́жную узме́жнае узме́жныя (неадуш.)
узме́жных (адуш.)
Т. узме́жным узме́жнай
узме́жнаю
узме́жным узме́жнымі
М. узме́жным узме́жнай узме́жным узме́жных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

узме́сці

‘імкліва ўзняць, ускінуць што-небудзь (напр., пыл)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмяту́ узмяцё́м
2-я ас. узмяце́ш узмецяце́
3-я ас. узмяце́ узмяту́ць
Прошлы час
м. узмё́ў узмялі́
ж. узмяла́
н. узмяло́
Загадны лад
2-я ас. узмяці́ узмяці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час узмё́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

узме́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узме́шаны узме́шаная узме́шанае узме́шаныя
Р. узме́шанага узме́шанай
узме́шанае
узме́шанага узме́шаных
Д. узме́шанаму узме́шанай узме́шанаму узме́шаным
В. узме́шаны (неадуш.)
узме́шанага (адуш.)
узме́шаную узме́шанае узме́шаныя (неадуш.)
узме́шаных (адуш.)
Т. узме́шаным узме́шанай
узме́шанаю
узме́шаным узме́шанымі
М. узме́шаным узме́шанай узме́шаным узме́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

узме́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узме́шаны узме́шаная узме́шанае узме́шаныя
Р. узме́шанага узме́шанай
узме́шанае
узме́шанага узме́шаных
Д. узме́шанаму узме́шанай узме́шанаму узме́шаным
В. узме́шаны (неадуш.)
узме́шанага (адуш.)
узме́шаную узме́шанае узме́шаныя (неадуш.)
узме́шаных (адуш.)
Т. узме́шаным узме́шанай
узме́шанаю
узме́шаным узме́шанымі
М. узме́шаным узме́шанай узме́шаным узме́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Узмё́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Узмё́ны
Р. Узмё́н
Узмё́наў
Д. Узмё́нам
В. Узмё́ны
Т. Узмё́намі
М. Узмё́нах

узмё́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узмё́т узмё́ты
Р. узмё́ту узмё́таў
Д. узмё́ту узмё́там
В. узмё́т узмё́ты
Т. узмё́там узмё́тамі
М. узмё́це узмё́тах

Крыніцы: piskunou2012.

узмірэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узмірэ́нне
Р. узмірэ́ння
Д. узмірэ́нню
В. узмірэ́нне
Т. узмірэ́ннем
М. узмірэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.

узмітусі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмітушу́ся узмітусі́мся
2-я ас. узмітусі́шся узмітусіце́ся
3-я ас. узмітусі́цца узмітуся́цца
Прошлы час
м. узмітусі́ўся узмітусі́ліся
ж. узмітусі́лася
н. узмітусі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час узмітусі́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

узмітусі́ць

‘прывесці каго-небудзь у стан мітусні’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмітушу́ узмітусі́м
2-я ас. узмітусі́ш узмітусіце́
3-я ас. узмітусі́ць узмітуся́ць
Прошлы час
м. узмітусі́ў узмітусі́лі
ж. узмітусі́ла
н. узмітусі́ла
Загадны лад
2-я ас. узмітусі́ узмітусі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час узмітусі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.