узмітусі́ць
‘прывесці каго-небудзь у стан мітусні’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| узмітушу́ | узмітусі́м | |
| узмітусі́ш | узмітусіце́ | |
| узмітусі́ць | узмітуся́ць | |
| Прошлы час | ||
| узмітусі́ў | узмітусі́лі | |
| узмітусі́ла | ||
| узмітусі́ла | ||
| Загадны лад | ||
| узмітусі́ | узмітусі́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| узмітусі́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)