узмітусі́ць

‘прывесці каго-небудзь у стан мітусні’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмітушу́ узмітусі́м
2-я ас. узмітусі́ш узмітусіце́
3-я ас. узмітусі́ць узмітуся́ць
Прошлы час
м. узмітусі́ў узмітусі́лі
ж. узмітусі́ла
н. узмітусі́ла
Загадны лад
2-я ас. узмітусі́ узмітусі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час узмітусі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)