Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

эктапі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эктапі́чны эктапі́чная эктапі́чнае эктапі́чныя
Р. эктапі́чнага эктапі́чнай
эктапі́чнае
эктапі́чнага эктапі́чных
Д. эктапі́чнаму эктапі́чнай эктапі́чнаму эктапі́чным
В. эктапі́чны (неадуш.)
эктапі́чнага (адуш.)
эктапі́чную эктапі́чнае эктапі́чныя (неадуш.)
эктапі́чных (адуш.)
Т. эктапі́чным эктапі́чнай
эктапі́чнаю
эктапі́чным эктапі́чнымі
М. эктапі́чным эктапі́чнай эктапі́чным эктапі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

эктапі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эктапі́я эктапі́і
Р. эктапі́і эктапі́й
Д. эктапі́і эктапі́ям
В. эктапі́ю эктапі́і
Т. эктапі́яй
эктапі́яю
эктапі́ямі
М. эктапі́і эктапі́ях

Крыніцы: piskunou2012.

эктатро́ф

‘мікраарганізм’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эктатро́ф эктатро́фы
Р. эктатро́фа эктатро́фаў
Д. эктатро́фу эктатро́фам
В. эктатро́фа эктатро́фаў
Т. эктатро́фам эктатро́фамі
М. эктатро́фе эктатро́фах

Крыніцы: piskunou2012.

эктатро́ф

‘мікраарганізм’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эктатро́ф эктатро́фы
Р. эктатро́фа эктатро́фаў
Д. эктатро́фу эктатро́фам
В. эктатро́ф эктатро́фы
Т. эктатро́фам эктатро́фамі
М. эктатро́фе эктатро́фах

Крыніцы: piskunou2012.

эктатро́фны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эктатро́фны эктатро́фная эктатро́фнае эктатро́фныя
Р. эктатро́фнага эктатро́фнай
эктатро́фнае
эктатро́фнага эктатро́фных
Д. эктатро́фнаму эктатро́фнай эктатро́фнаму эктатро́фным
В. эктатро́фны (неадуш.)
эктатро́фнага (адуш.)
эктатро́фную эктатро́фнае эктатро́фныя (неадуш.)
эктатро́фных (адуш.)
Т. эктатро́фным эктатро́фнай
эктатро́фнаю
эктатро́фным эктатро́фнымі
М. эктатро́фным эктатро́фнай эктатро́фным эктатро́фных

Крыніцы: piskunou2012.

э́ктыма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. э́ктыма
Р. э́ктымы
Д. э́ктыме
В. э́ктыму
Т. э́ктымай
э́ктымаю
М. э́ктыме

Крыніцы: piskunou2012.

эктыпаграфі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эктыпаграфі́чны эктыпаграфі́чная эктыпаграфі́чнае эктыпаграфі́чныя
Р. эктыпаграфі́чнага эктыпаграфі́чнай
эктыпаграфі́чнае
эктыпаграфі́чнага эктыпаграфі́чных
Д. эктыпаграфі́чнаму эктыпаграфі́чнай эктыпаграфі́чнаму эктыпаграфі́чным
В. эктыпаграфі́чны (неадуш.)
эктыпаграфі́чнага (адуш.)
эктыпаграфі́чную эктыпаграфі́чнае эктыпаграфі́чныя (неадуш.)
эктыпаграфі́чных (адуш.)
Т. эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чнай
эктыпаграфі́чнаю
эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чнымі
М. эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чнай эктыпаграфі́чным эктыпаграфі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

эктыпагра́фія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эктыпагра́фія
Р. эктыпагра́фіі
Д. эктыпагра́фіі
В. эктыпагра́фію
Т. эктыпагра́фіяй
эктыпагра́фіяю
М. эктыпагра́фіі

Крыніцы: piskunou2012.

эктэрыцы́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эктэрыцы́д
Р. эктэрыцы́ду
Д. эктэрыцы́ду
В. эктэрыцы́д
Т. эктэрыцы́дам
М. эктэрыцы́дзе

Крыніцы: piskunou2012.

экуме́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. экуме́на
Р. экуме́ны
Д. экуме́не
В. экуме́ну
Т. экуме́най
экуме́наю
М. экуме́не

Крыніцы: piskunou2012.