паняве́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паняве́чаны |
паняве́чаная |
паняве́чанае |
паняве́чаныя |
Р. |
паняве́чанага |
паняве́чанай паняве́чанае |
паняве́чанага |
паняве́чаных |
Д. |
паняве́чанаму |
паняве́чанай |
паняве́чанаму |
паняве́чаным |
В. |
паняве́чаны (неадуш.) паняве́чанага (адуш.) |
паняве́чаную |
паняве́чанае |
паняве́чаныя (неадуш.) паняве́чаных (адуш.) |
Т. |
паняве́чаным |
паняве́чанай паняве́чанаю |
паняве́чаным |
паняве́чанымі |
М. |
паняве́чаным |
паняве́чанай |
паняве́чаным |
паняве́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняве́чыць
‘наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго-небудзь, зламаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паняве́чу |
паняве́чым |
2-я ас. |
паняве́чыш |
паняве́чыце |
3-я ас. |
паняве́чыць |
паняве́чаць |
Прошлы час |
м. |
паняве́чыў |
паняве́чылі |
ж. |
паняве́чыла |
н. |
паняве́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паняве́ч |
паняве́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паняве́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняво́ленасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
паняво́ленасць |
Р. |
паняво́ленасці |
Д. |
паняво́ленасці |
В. |
паняво́ленасць |
Т. |
паняво́ленасцю |
М. |
паняво́ленасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняво́ленне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
паняво́ленне |
Р. |
паняво́лення |
Д. |
паняво́ленню |
В. |
паняво́ленне |
Т. |
паняво́леннем |
М. |
паняво́ленні |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняво́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паняво́лены |
паняво́леная |
паняво́ленае |
паняво́леныя |
Р. |
паняво́ленага |
паняво́ленай паняво́ленае |
паняво́ленага |
паняво́леных |
Д. |
паняво́ленаму |
паняво́ленай |
паняво́ленаму |
паняво́леным |
В. |
паняво́лены (неадуш.) паняво́ленага (адуш.) |
паняво́леную |
паняво́ленае |
паняво́леныя (неадуш.) паняво́леных (адуш.) |
Т. |
паняво́леным |
паняво́ленай паняво́ленаю |
паняво́леным |
паняво́ленымі |
М. |
паняво́леным |
паняво́ленай |
паняво́леным |
паняво́леных |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняво́лі
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
паняво́лі |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паняво́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паняво́лю |
паняво́лім |
2-я ас. |
паняво́ліш |
паняво́ліце |
3-я ас. |
паняво́ліць |
паняво́ляць |
Прошлы час |
м. |
паняво́ліў |
паняво́лілі |
ж. |
паняво́ліла |
н. |
паняво́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паняво́ль |
паняво́льце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паняво́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняво́льваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паняво́льваю |
паняво́льваем |
2-я ас. |
паняво́льваеш |
паняво́льваеце |
3-я ас. |
паняво́львае |
паняво́льваюць |
Прошлы час |
м. |
паняво́льваў |
паняво́львалі |
ж. |
паняво́львала |
н. |
паняво́львала |
Загадны лад |
2-я ас. |
паняво́львай |
паняво́львайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
паняво́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
паняво́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паняво́льнік |
паняво́льнікі |
Р. |
паняво́льніка |
паняво́льнікаў |
Д. |
паняво́льніку |
паняво́льнікам |
В. |
паняво́льніка |
паняво́льнікаў |
Т. |
паняво́льнікам |
паняво́льнікамі |
М. |
паняво́льніку |
паняво́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.