паняве́чыць
‘наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго-небудзь, зламаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| паняве́чу | паняве́чым | |
| паняве́чыш | паняве́чыце | |
| паняве́чыць | паняве́чаць | |
| Прошлы час | ||
| паняве́чыў | паняве́чылі | |
| паняве́чыла | ||
| паняве́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| паняве́ч | паняве́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| паняве́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)