Verbum

анлайнавы слоўнік

асно́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

асно́ўны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	асно́ўны	асно́ўная	асно́ўнае	асно́ўныя
Р.	асно́ўнага	асно́ўнай асно́ўнае	асно́ўнага	асно́ўных
Д.	асно́ўнаму	асно́ўнай	асно́ўнаму	асно́ўным
В.	асно́ўны (неадуш.) асно́ўнага (адуш.)	асно́ўную	асно́ўнае	асно́ўныя (неадуш.) асно́ўных (адуш.)
Т.	асно́ўным	асно́ўнай асно́ўнаю	асно́ўным	асно́ўнымі
М.	асно́ўным	асно́ўнай	асно́ўным	асно́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Асно́ўны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

асно́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

асно́ўшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

асо́б

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
асо́б	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

асо́ба

‘пра чалавека’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

асо́ба

‘граматычная катэгорыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

асо́басна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
асо́басна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

асо́баснасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.