Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Курапа́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Крыніцы: piskunou2012.

курапа́цкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	курапа́цкі	курапа́цкая	курапа́цкае	курапа́цкія
Р.	курапа́цкага	курапа́цкай курапа́цкае	курапа́цкага	курапа́цкіх
Д.	курапа́цкаму	курапа́цкай	курапа́цкаму	курапа́цкім
В.	курапа́цкі (неадуш.) курапа́цкага (адуш.)	курапа́цкую	курапа́цкае	курапа́цкія (неадуш.) курапа́цкіх (адуш.)
Т.	курапа́цкім	курапа́цкай курапа́цкаю	курапа́цкім	курапа́цкімі
М.	курапа́цкім	курапа́цкай	курапа́цкім	курапа́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

курапа́чы

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	курапа́чы	курапа́чая	курапа́чае	курапа́чыя
Р.	курапа́чага	курапа́чай курапа́чае	курапа́чага	курапа́чых
Д.	курапа́чаму	курапа́чай	курапа́чаму	курапа́чым
В.	курапа́чы (неадуш.) курапа́чага (адуш.)	курапа́чую	курапа́чае	курапа́чыя (неадуш.) курапа́чых (адуш.)
Т.	курапа́чым	курапа́чай курапа́чаю	курапа́чым	курапа́чымі
М.	курапа́чым	курапа́чай	курапа́чым	курапа́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Курапо́лле

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

курапо́льскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	курапо́льскі	курапо́льская	курапо́льскае	курапо́льскія
Р.	курапо́льскага	курапо́льскай курапо́льскае	курапо́льскага	курапо́льскіх
Д.	курапо́льскаму	курапо́льскай	курапо́льскаму	курапо́льскім
В.	курапо́льскі (неадуш.) курапо́льскага (адуш.)	курапо́льскую	курапо́льскае	курапо́льскія (неадуш.) курапо́льскіх (адуш.)
Т.	курапо́льскім	курапо́льскай курапо́льскаю	курапо́льскім	курапо́льскімі
М.	курапо́льскім	курапо́льскай	курапо́льскім	курапо́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

курарталагі́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	курарталагі́чны	курарталагі́чная	курарталагі́чнае	курарталагі́чныя
Р.	курарталагі́чнага	курарталагі́чнай курарталагі́чнае	курарталагі́чнага	курарталагі́чных
Д.	курарталагі́чнаму	курарталагі́чнай	курарталагі́чнаму	курарталагі́чным
В.	курарталагі́чны (неадуш.) курарталагі́чнага (адуш.)	курарталагі́чную	курарталагі́чнае	курарталагі́чныя (неадуш.) курарталагі́чных (адуш.)
Т.	курарталагі́чным	курарталагі́чнай курарталагі́чнаю	курарталагі́чным	курарталагі́чнымі
М.	курарталагі́чным	курарталагі́чнай	курарталагі́чным	курарталагі́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

курартало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	курартало́гія
Р.	курартало́гіі
Д.	курартало́гіі
В.	курартало́гію
Т.	курартало́гіяй курартало́гіяю
М.	курартало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

курарто́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

кура́рэ

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

ку́рас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum