вы́чужаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́чужаны |
вы́чужаная |
вы́чужанае |
вы́чужаныя |
| Р. |
вы́чужанага |
вы́чужанай вы́чужанае |
вы́чужанага |
вы́чужаных |
| Д. |
вы́чужанаму |
вы́чужанай |
вы́чужанаму |
вы́чужаным |
| В. |
вы́чужаны (неадуш.) вы́чужанага (адуш.) |
вы́чужаную |
вы́чужанае |
вы́чужаныя (неадуш.) вы́чужаных (адуш.) |
| Т. |
вы́чужаным |
вы́чужанай вы́чужанаю |
вы́чужаным |
вы́чужанымі |
| М. |
вы́чужаным |
вы́чужанай |
вы́чужаным |
вы́чужаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́чулены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́чулены |
вы́чуленая |
вы́чуленае |
вы́чуленыя |
| Р. |
вы́чуленага |
вы́чуленай вы́чуленае |
вы́чуленага |
вы́чуленых |
| Д. |
вы́чуленаму |
вы́чуленай |
вы́чуленаму |
вы́чуленым |
| В. |
вы́чулены (неадуш.) вы́чуленага (адуш.) |
вы́чуленую |
вы́чуленае |
вы́чуленыя (неадуш.) вы́чуленых (адуш.) |
| Т. |
вы́чуленым |
вы́чуленай вы́чуленаю |
вы́чуленым |
вы́чуленымі |
| М. |
вы́чуленым |
вы́чуленай |
вы́чуленым |
вы́чуленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́чуліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́чулю |
вы́чулім |
| 2-я ас. |
вы́чуліш |
вы́чуліце |
| 3-я ас. |
вы́чуліць |
вы́чуляць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́чуліў |
вы́чулілі |
| ж. |
вы́чуліла |
| н. |
вы́чуліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́чулі |
вы́чуліце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́чуліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычу́льваць
‘прыводзіць каго-небудзь у прытомнасць’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вычу́льваю |
вычу́льваем |
| 2-я ас. |
вычу́льваеш |
вычу́льваеце |
| 3-я ас. |
вычу́львае |
вычу́льваюць |
| Прошлы час |
| м. |
вычу́льваў |
вычу́львалі |
| ж. |
вычу́львала |
| н. |
вычу́львала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вычу́львай |
вычу́львайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вычу́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычу́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вычу́ньванне |
| Р. |
вычу́ньвання |
| Д. |
вычу́ньванню |
| В. |
вычу́ньванне |
| Т. |
вычу́ньваннем |
| М. |
вычу́ньванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
вычу́ньваць
‘папраўляцца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вычу́ньваю |
вычу́ньваем |
| 2-я ас. |
вычу́ньваеш |
вычу́ньваеце |
| 3-я ас. |
вычу́ньвае |
вычу́ньваюць |
| Прошлы час |
| м. |
вычу́ньваў |
вычу́ньвалі |
| ж. |
вычу́ньвала |
| н. |
вычу́ньвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вычу́ньвай |
вычу́ньвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
вычу́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.