вераснё́ўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вераснё́ўскі |
вераснё́ўская |
вераснё́ўскае |
вераснё́ўскія |
Р. |
вераснё́ўскага |
вераснё́ўскай вераснё́ўскае |
вераснё́ўскага |
вераснё́ўскіх |
Д. |
вераснё́ўскаму |
вераснё́ўскай |
вераснё́ўскаму |
вераснё́ўскім |
В. |
вераснё́ўскі (неадуш.) вераснё́ўскага (адуш.) |
вераснё́ўскую |
вераснё́ўскае |
вераснё́ўскія (неадуш.) вераснё́ўскіх (адуш.) |
Т. |
вераснё́ўскім |
вераснё́ўскай вераснё́ўскаю |
вераснё́ўскім |
вераснё́ўскімі |
М. |
вераснё́ўскім |
вераснё́ўскай |
вераснё́ўскім |
вераснё́ўскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Верасні́ца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Верасні́ца |
Р. |
Верасні́цы |
Д. |
Верасні́цы |
В. |
Верасні́цу |
Т. |
Верасні́цай Верасні́цаю |
М. |
Верасні́цы |
верасо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
верасо́вы |
верасо́вая |
верасо́вае |
верасо́выя |
Р. |
верасо́вага |
верасо́вай верасо́вае |
верасо́вага |
верасо́вых |
Д. |
верасо́ваму |
верасо́вай |
верасо́ваму |
верасо́вым |
В. |
верасо́вы (неадуш.) верасо́вага (адуш.) |
верасо́вую |
верасо́вае |
верасо́выя (неадуш.) верасо́вых (адуш.) |
Т. |
верасо́вым |
верасо́вай верасо́ваю |
верасо́вым |
верасо́вымі |
М. |
верасо́вым |
верасо́вай |
верасо́вым |
верасо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
верасо́выя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
верасо́выя |
Р. |
верасо́вых |
Д. |
верасо́вым |
В. |
верасо́выя |
Т. |
верасо́вымі |
М. |
верасо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
верасо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
верасо́к |
Р. |
вераску́ |
Д. |
вераску́ |
В. |
верасо́к |
Т. |
вераско́м |
М. |
вераску́ |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
верасо́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
верасо́ўнік |
верасо́ўнікі |
Р. |
верасо́ўніку |
верасо́ўнікаў |
Д. |
верасо́ўніку |
верасо́ўнікам |
В. |
верасо́ўнік |
верасо́ўнікі |
Т. |
верасо́ўнікам |
верасо́ўнікамі |
М. |
верасо́ўніку |
верасо́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вератні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вератні́к |
вератнікі́ |
Р. |
вератніка́ |
вератніко́ў |
Д. |
вератніку́ |
вератніка́м |
В. |
вератні́к |
вератнікі́ |
Т. |
вератніко́м |
вератніка́мі |
М. |
вератніку́ |
вератніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вератры́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вератры́н |
Р. |
вератры́ну |
Д. |
вератры́ну |
В. |
вератры́н |
Т. |
вератры́нам |
М. |
вератры́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
вераўча́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вераўча́ны |
вераўча́ная |
вераўча́нае |
вераўча́ныя |
Р. |
вераўча́нага |
вераўча́най вераўча́нае |
вераўча́нага |
вераўча́ных |
Д. |
вераўча́наму |
вераўча́най |
вераўча́наму |
вераўча́ным |
В. |
вераўча́ны (неадуш.) вераўча́нага (адуш.) |
вераўча́ную |
вераўча́нае |
вераўча́ныя (неадуш.) вераўча́ных (адуш.) |
Т. |
вераўча́ным |
вераўча́най вераўча́наю |
вераўча́ным |
вераўча́нымі |
М. |
вераўча́ным |
вераўча́най |
вераўча́ным |
вераўча́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.