апазіцы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апазіцы́йны |
апазіцы́йная |
апазіцы́йнае |
апазіцы́йныя |
Р. |
апазіцы́йнага |
апазіцы́йнай апазіцы́йнае |
апазіцы́йнага |
апазіцы́йных |
Д. |
апазіцы́йнаму |
апазіцы́йнай |
апазіцы́йнаму |
апазіцы́йным |
В. |
апазіцы́йны (неадуш.) апазіцы́йнага (адуш.) |
апазіцы́йную |
апазіцы́йнае |
апазіцы́йныя (неадуш.) апазіцы́йных (адуш.) |
Т. |
апазіцы́йным |
апазіцы́йнай апазіцы́йнаю |
апазіцы́йным |
апазіцы́йнымі |
М. |
апазіцы́йным |
апазіцы́йнай |
апазіцы́йным |
апазіцы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазі́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апазі́цыя |
апазі́цыі |
Р. |
апазі́цыі |
апазі́цый |
Д. |
апазі́цыі |
апазі́цыям |
В. |
апазі́цыю |
апазі́цыі |
Т. |
апазі́цыяй апазі́цыяю |
апазі́цыямі |
М. |
апазі́цыі |
апазі́цыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазіцыяне́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апазіцыяне́р |
апазіцыяне́ры |
Р. |
апазіцыяне́ра |
апазіцыяне́раў |
Д. |
апазіцыяне́ру |
апазіцыяне́рам |
В. |
апазіцыяне́ра |
апазіцыяне́раў |
Т. |
апазіцыяне́рам |
апазіцыяне́рамі |
М. |
апазіцыяне́ру |
апазіцыяне́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазіцыяне́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апазіцыяне́рка |
апазіцыяне́ркі |
Р. |
апазіцыяне́ркі |
апазіцыяне́рак |
Д. |
апазіцыяне́рцы |
апазіцыяне́ркам |
В. |
апазіцыяне́рку |
апазіцыяне́рак |
Т. |
апазіцыяне́ркай апазіцыяне́ркаю |
апазіцыяне́ркамі |
М. |
апазіцыяне́рцы |
апазіцыяне́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазіцыяне́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апазіцыяне́рскі |
апазіцыяне́рская |
апазіцыяне́рскае |
апазіцыяне́рскія |
Р. |
апазіцыяне́рскага |
апазіцыяне́рскай апазіцыяне́рскае |
апазіцыяне́рскага |
апазіцыяне́рскіх |
Д. |
апазіцыяне́рскаму |
апазіцыяне́рскай |
апазіцыяне́рскаму |
апазіцыяне́рскім |
В. |
апазіцыяне́рскі (неадуш.) апазіцыяне́рскага (адуш.) |
апазіцыяне́рскую |
апазіцыяне́рскае |
апазіцыяне́рскія (неадуш.) апазіцыяне́рскіх (адуш.) |
Т. |
апазіцыяне́рскім |
апазіцыяне́рскай апазіцыяне́рскаю |
апазіцыяне́рскім |
апазіцыяне́рскімі |
М. |
апазіцыяне́рскім |
апазіцыяне́рскай |
апазіцыяне́рскім |
апазіцыяне́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
апазнава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апазнава́льны |
апазнава́льная |
апазнава́льнае |
апазнава́льныя |
Р. |
апазнава́льнага |
апазнава́льнай апазнава́льнае |
апазнава́льнага |
апазнава́льных |
Д. |
апазнава́льнаму |
апазнава́льнай |
апазнава́льнаму |
апазнава́льным |
В. |
апазнава́льны (неадуш.) апазнава́льнага (адуш.) |
апазнава́льную |
апазнава́льнае |
апазнава́льныя (неадуш.) апазнава́льных (адуш.) |
Т. |
апазнава́льным |
апазнава́льнай апазнава́льнаю |
апазнава́льным |
апазнава́льнымі |
М. |
апазнава́льным |
апазнава́льнай |
апазнава́льным |
апазнава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазнава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апазнава́нне |
апазнава́нні |
Р. |
апазнава́ння |
апазнава́нняў |
Д. |
апазнава́нню |
апазнава́нням |
В. |
апазнава́нне |
апазнава́нні |
Т. |
апазнава́ннем |
апазнава́ннямі |
М. |
апазнава́нні |
апазнава́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазнава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
апазнае́цца |
апазнаю́цца |
Прошлы час |
м. |
апазнава́ўся |
апазнава́ліся |
ж. |
апазнава́лася |
н. |
апазнава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
апазнава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апазнаю́ |
апазнаё́м |
2-я ас. |
апазнае́ш |
апазнаяце́ |
3-я ас. |
апазнае́ |
апазнаю́ць |
Прошлы час |
м. |
апазнава́ў |
апазнава́лі |
ж. |
апазнава́ла |
н. |
апазнава́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апазнаючы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апазна́нне |
апазна́нні |
Р. |
апазна́ння |
апазна́нняў |
Д. |
апазна́нню |
апазна́нням |
В. |
апазна́нне |
апазна́нні |
Т. |
апазна́ннем |
апазна́ннямі |
М. |
апазна́нні |
апазна́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.