абразу́млены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абразу́млены |
абразу́мленая |
абразу́мленае |
абразу́мленыя |
Р. |
абразу́мленага |
абразу́мленай абразу́мленае |
абразу́мленага |
абразу́мленых |
Д. |
абразу́мленаму |
абразу́мленай |
абразу́мленаму |
абразу́мленым |
В. |
абразу́млены (неадуш.) абразу́мленага (адуш.) |
абразу́мленую |
абразу́мленае |
абразу́мленыя (неадуш.) абразу́мленых (адуш.) |
Т. |
абразу́мленым |
абразу́мленай абразу́мленаю |
абразу́мленым |
абразу́мленымі |
М. |
абразу́мленым |
абразу́мленай |
абразу́мленым |
абразу́мленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абразу́млены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абразу́млены |
абразу́мленая |
абразу́мленае |
абразу́мленыя |
Р. |
абразу́мленага |
абразу́мленай абразу́мленае |
абразу́мленага |
абразу́мленых |
Д. |
абразу́мленаму |
абразу́мленай |
абразу́мленаму |
абразу́мленым |
В. |
абразу́млены (неадуш.) абразу́мленага (адуш.) |
абразу́мленую |
абразу́мленае |
абразу́мленыя (неадуш.) абразу́мленых (адуш.) |
Т. |
абразу́мленым |
абразу́мленай абразу́мленаю |
абразу́мленым |
абразу́мленымі |
М. |
абразу́мленым |
абразу́мленай |
абразу́мленым |
абразу́мленых |
Кароткая форма: абразу́млена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абразу́млівацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абразу́мліваюся |
абразу́мліваемся |
2-я ас. |
абразу́мліваешся |
абразу́мліваецеся |
3-я ас. |
абразу́мліваецца |
абразу́мліваюцца |
Прошлы час |
м. |
абразу́мліваўся |
абразу́мліваліся |
ж. |
абразу́млівалася |
н. |
абразу́млівалася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абразу́мліваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абразу́мліваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абразу́мліваю |
абразу́мліваем |
2-я ас. |
абразу́мліваеш |
абразу́мліваеце |
3-я ас. |
абразу́млівае |
абразу́мліваюць |
Прошлы час |
м. |
абразу́мліваў |
абразу́млівалі |
ж. |
абразу́млівала |
н. |
абразу́млівала |
Загадны лад |
2-я ас. |
абразу́млівай |
абразу́млівайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абразу́мліваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абразумля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абразумля́юся |
абразумля́емся |
2-я ас. |
абразумля́ешся |
абразумля́ецеся |
3-я ас. |
абразумля́ецца |
абразумля́юцца |
Прошлы час |
м. |
абразумля́ўся |
абразумля́ліся |
ж. |
абразумля́лася |
н. |
абразумля́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абразумля́йся |
абразумля́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абразумля́ючыся |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
абразумля́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абразумля́ю |
абразумля́ем |
2-я ас. |
абразумля́еш |
абразумля́еце |
3-я ас. |
абразумля́е |
абразумля́юць |
Прошлы час |
м. |
абразумля́ў |
абразумля́лі |
ж. |
абразумля́ла |
н. |
абразумля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абразумля́й |
абразумля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абразумля́ючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Абраі́маўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Абраі́маўка |
Р. |
Абраі́маўкі |
Д. |
Абраі́маўцы |
В. |
Абраі́маўку |
Т. |
Абраі́маўкай Абраі́маўкаю |
М. |
Абраі́маўцы |
абракада́бра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абракада́бра |
абракада́бры |
Р. |
абракада́бры |
абракада́браў |
Д. |
абракада́бры |
абракада́брам |
В. |
абракада́бру |
абракада́бры |
Т. |
абракада́брай абракада́браю |
абракада́брамі |
М. |
абракада́бры |
абракада́брах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абрака́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абрака́нне |
абрака́нні |
Р. |
абрака́ння |
абрака́нняў |
Д. |
абрака́нню |
абрака́нням |
В. |
абрака́нне |
абрака́нні |
Т. |
абрака́ннем |
абрака́ннямі |
М. |
абрака́нні |
абрака́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
абрака́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абрака́ннік |
абрака́ннікі |
Р. |
абрака́нніка |
абрака́ннікаў |
Д. |
абрака́нніку |
абрака́ннікам |
В. |
абрака́нніка |
абрака́ннікаў |
Т. |
абрака́ннікам |
абрака́ннікамі |
М. |
абрака́нніку |
абрака́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.