апраба́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апраба́цыя |
апраба́цыі |
Р. |
апраба́цыі |
апраба́цый |
Д. |
апраба́цыі |
апраба́цыям |
В. |
апраба́цыю |
апраба́цыі |
Т. |
апраба́цыяй апраба́цыяю |
апраба́цыямі |
М. |
апраба́цыі |
апраба́цыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апрабо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрабо́ўванне |
апрабо́ўванні |
Р. |
апрабо́ўвання |
апрабо́ўванняў |
Д. |
апрабо́ўванню |
апрабо́ўванням |
В. |
апрабо́ўванне |
апрабо́ўванні |
Т. |
апрабо́ўваннем |
апрабо́ўваннямі |
М. |
апрабо́ўванні |
апрабо́ўваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апрабо́ўвацца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
апрабо́ўваецца |
апрабо́ўваюцца |
Прошлы час |
м. |
апрабо́ўваўся |
апрабо́ўваліся |
ж. |
апрабо́ўвалася |
н. |
апрабо́ўвалася |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрабо́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апрабо́ўваю |
апрабо́ўваем |
2-я ас. |
апрабо́ўваеш |
апрабо́ўваеце |
3-я ас. |
апрабо́ўвае |
апрабо́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
апрабо́ўваў |
апрабо́ўвалі |
ж. |
апрабо́ўвала |
н. |
апрабо́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апрабо́ўвай |
апрабо́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апрабо́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апра́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апра́ва |
апра́вы |
Р. |
апра́вы |
апра́ў |
Д. |
апра́ве |
апра́вам |
В. |
апра́ву |
апра́вы |
Т. |
апра́вай апра́ваю |
апра́вамі |
М. |
апра́ве |
апра́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апра́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апра́вачны |
апра́вачная |
апра́вачнае |
апра́вачныя |
Р. |
апра́вачнага |
апра́вачнай апра́вачнае |
апра́вачнага |
апра́вачных |
Д. |
апра́вачнаму |
апра́вачнай |
апра́вачнаму |
апра́вачным |
В. |
апра́вачны (неадуш.) апра́вачнага (адуш.) |
апра́вачную |
апра́вачнае |
апра́вачныя (неадуш.) апра́вачных (адуш.) |
Т. |
апра́вачным |
апра́вачнай апра́вачнаю |
апра́вачным |
апра́вачнымі |
М. |
апра́вачным |
апра́вачнай |
апра́вачным |
апра́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аправе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аправе́нне |
Р. |
аправе́ння |
Д. |
аправе́нню |
В. |
аправе́нне |
Т. |
аправе́ннем |
М. |
аправе́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
апра́віцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апра́ўлюся |
апра́вімся |
2-я ас. |
апра́вішся |
апра́віцеся |
3-я ас. |
апра́віцца |
апра́вяцца |
Прошлы час |
м. |
апра́віўся |
апра́віліся |
ж. |
апра́вілася |
н. |
апра́вілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
апра́ўся |
апра́ўцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апра́віўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апра́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апра́ўлю |
апра́вім |
2-я ас. |
апра́віш |
апра́віце |
3-я ас. |
апра́віць |
апра́вяць |
Прошлы час |
м. |
апра́віў |
апра́вілі |
ж. |
апра́віла |
н. |
апра́віла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апра́ў |
апра́ўце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апра́віўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.