верыфікава́ць
‘праверыць (правяраць), засведчыць (сведчыць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
верыфіку́ю |
верыфіку́ем |
2-я ас. |
верыфіку́еш |
верыфіку́еце |
3-я ас. |
верыфіку́е |
верыфіку́юць |
Прошлы час |
м. |
верыфікава́ў |
верыфікава́лі |
ж. |
верыфікава́ла |
н. |
верыфікава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
верыфіку́й |
верыфіку́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
верыфікава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
верыфіка́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
верыфіка́тар |
верыфіка́тары |
Р. |
верыфіка́тара |
верыфіка́тараў |
Д. |
верыфіка́тару |
верыфіка́тарам |
В. |
верыфіка́тар |
верыфіка́тары |
Т. |
верыфіка́тарам |
верыфіка́тарамі |
М. |
верыфіка́тары |
верыфіка́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
верыфіка́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
верыфіка́цыя |
верыфіка́цыі |
Р. |
верыфіка́цыі |
верыфіка́цый |
Д. |
верыфіка́цыі |
верыфіка́цыям |
В. |
верыфіка́цыю |
верыфіка́цыі |
Т. |
верыфіка́цыяй верыфіка́цыяю |
верыфіка́цыямі |
М. |
верыфіка́цыі |
верыфіка́цыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ве́рыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
ве́рыцца |
- |
Прошлы час |
м. |
- |
- |
ж. |
ве́рылася |
н. |
ве́рылася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ве́рыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ве́ру |
ве́рым |
2-я ас. |
ве́рыш |
ве́рыце |
3-я ас. |
ве́рыць |
ве́раць |
Прошлы час |
м. |
ве́рыў |
ве́рылі |
ж. |
ве́рыла |
н. |
ве́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ве́р |
ве́рце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ве́рачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ве́села
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
ве́села |
весяле́й |
найвесяле́й |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Ве́ска
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ве́ска |
Р. |
Ве́скі |
Д. |
Ве́сцы |
В. |
Ве́ску |
Т. |
Ве́скай Ве́скаю |
М. |
Ве́сцы |
веслава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
веслава́нне |
Р. |
веслава́ння |
Д. |
веслава́нню |
В. |
веслава́нне |
Т. |
веслава́ннем |
М. |
веслава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
веслава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вяслу́ю |
вяслу́ем |
2-я ас. |
вяслу́еш |
вяслу́еце |
3-я ас. |
вяслу́е |
вяслу́юць |
Прошлы час |
м. |
веслава́ў |
веслава́лі |
ж. |
веслава́ла |
н. |
веслава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вяслу́й |
вяслу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
вяслу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.