верыфікава́ць
‘праверыць (правяраць), засведчыць (сведчыць) што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| верыфіку́ю | верыфіку́ем | |
| верыфіку́еш | верыфіку́еце | |
| верыфіку́е | верыфіку́юць | |
| Прошлы час | ||
| верыфікава́ў | верыфікава́лі | |
| верыфікава́ла | ||
| верыфікава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| верыфіку́й | верыфіку́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| верыфікава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)