Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
бвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшя

раўнаме́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнаме́рны раўнаме́рная раўнаме́рнае раўнаме́рныя
Р. раўнаме́рнага раўнаме́рнай
раўнаме́рнае		 раўнаме́рнага раўнаме́рных
Д. раўнаме́рнаму раўнаме́рнай раўнаме́рнаму раўнаме́рным
В. раўнаме́рны (неадуш.)
раўнаме́рнага (адуш.)		 раўнаме́рную раўнаме́рнае раўнаме́рныя (неадуш.)
раўнаме́рных (адуш.)
Т. раўнаме́рным раўнаме́рнай
раўнаме́рнаю		 раўнаме́рным раўнаме́рнымі
М. раўнаме́рным раўнаме́рнай раўнаме́рным раўнаме́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раўна́нне раўна́нні
Р. раўна́ння раўна́нняў
Д. раўна́нню раўна́нням
В. раўна́нне раўна́нні
Т. раўна́ннем раўна́ннямі
М. раўна́нні раўна́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

раўнапа́дальнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. раўнапа́дальнасць
Р. раўнапа́дальнасці
Д. раўнапа́дальнасці
В. раўнапа́дальнасць
Т. раўнапа́дальнасцю
М. раўнапа́дальнасці

Крыніцы: piskunou2012.

раўнапле́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнапле́чы раўнапле́чая раўнапле́чае раўнапле́чыя
Р. раўнапле́чага раўнапле́чай
раўнапле́чае		 раўнапле́чага раўнапле́чых
Д. раўнапле́чаму раўнапле́чай раўнапле́чаму раўнапле́чым
В. раўнапле́чы (неадуш.)
раўнапле́чага (адуш.)		 раўнапле́чую раўнапле́чае раўнапле́чыя (неадуш.)
раўнапле́чых (адуш.)
Т. раўнапле́чым раўнапле́чай
раўнапле́чаю		 раўнапле́чым раўнапле́чымі
М. раўнапле́чым раўнапле́чай раўнапле́чым раўнапле́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнапле́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнапле́чы раўнапле́чая раўнапле́чае раўнапле́чыя
Р. раўнапле́чага раўнапле́чай
раўнапле́чае		 раўнапле́чага раўнапле́чых
Д. раўнапле́чаму раўнапле́чай раўнапле́чаму раўнапле́чым
В. раўнапле́чы (неадуш.)
раўнапле́чага (адуш.)		 раўнапле́чую раўнапле́чае раўнапле́чыя (неадуш.)
раўнапле́чых (адуш.)
Т. раўнапле́чым раўнапле́чай
раўнапле́чаю		 раўнапле́чым раўнапле́чымі
М. раўнапле́чым раўнапле́чай раўнапле́чым раўнапле́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Раўнапо́лле

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Раўнапо́лле
Р. Раўнапо́лля
Д. Раўнапо́ллю
В. Раўнапо́лле
Т. Раўнапо́ллем
М. Раўнапо́ллі

раўнапра́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раўнапра́ўе
Р. раўнапра́ўя
Д. раўнапра́ўю
В. раўнапра́ўе
Т. раўнапра́ўем
М. раўнапра́ўі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнапра́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
раўнапра́ўна раўнапра́ўней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

раўнапра́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. раўнапра́ўнасць
Р. раўнапра́ўнасці
Д. раўнапра́ўнасці
В. раўнапра́ўнасць
Т. раўнапра́ўнасцю
М. раўнапра́ўнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнапра́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнапра́ўны раўнапра́ўная раўнапра́ўнае раўнапра́ўныя
Р. раўнапра́ўнага раўнапра́ўнай
раўнапра́ўнае		 раўнапра́ўнага раўнапра́ўных
Д. раўнапра́ўнаму раўнапра́ўнай раўнапра́ўнаму раўнапра́ўным
В. раўнапра́ўны (неадуш.)
раўнапра́ўнага (адуш.)		 раўнапра́ўную раўнапра́ўнае раўнапра́ўныя (неадуш.)
раўнапра́ўных (адуш.)
Т. раўнапра́ўным раўнапра́ўнай
раўнапра́ўнаю		 раўнапра́ўным раўнапра́ўнымі
М. раўнапра́ўным раўнапра́ўнай раўнапра́ўным раўнапра́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.