раўнапра́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнапра́ўны раўнапра́ўная раўнапра́ўнае раўнапра́ўныя
Р. раўнапра́ўнага раўнапра́ўнай
раўнапра́ўнае		 раўнапра́ўнага раўнапра́ўных
Д. раўнапра́ўнаму раўнапра́ўнай раўнапра́ўнаму раўнапра́ўным
В. раўнапра́ўны (неадуш.)
раўнапра́ўнага (адуш.)		 раўнапра́ўную раўнапра́ўнае раўнапра́ўныя (неадуш.)
раўнапра́ўных (адуш.)
Т. раўнапра́ўным раўнапра́ўнай
раўнапра́ўнаю		 раўнапра́ўным раўнапра́ўнымі
М. раўнапра́ўным раўнапра́ўнай раўнапра́ўным раўнапра́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)