Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раўнапа́дальнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

раўнапле́чы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнапле́чы	раўнапле́чая	раўнапле́чае	раўнапле́чыя
Р.	раўнапле́чага	раўнапле́чай раўнапле́чае	раўнапле́чага	раўнапле́чых
Д.	раўнапле́чаму	раўнапле́чай	раўнапле́чаму	раўнапле́чым
В.	раўнапле́чы (неадуш.) раўнапле́чага (адуш.)	раўнапле́чую	раўнапле́чае	раўнапле́чыя (неадуш.) раўнапле́чых (адуш.)
Т.	раўнапле́чым	раўнапле́чай раўнапле́чаю	раўнапле́чым	раўнапле́чымі
М.	раўнапле́чым	раўнапле́чай	раўнапле́чым	раўнапле́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнапле́чы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнапле́чы	раўнапле́чая	раўнапле́чае	раўнапле́чыя
Р.	раўнапле́чага	раўнапле́чай раўнапле́чае	раўнапле́чага	раўнапле́чых
Д.	раўнапле́чаму	раўнапле́чай	раўнапле́чаму	раўнапле́чым
В.	раўнапле́чы (неадуш.) раўнапле́чага (адуш.)	раўнапле́чую	раўнапле́чае	раўнапле́чыя (неадуш.) раўнапле́чых (адуш.)
Т.	раўнапле́чым	раўнапле́чай раўнапле́чаю	раўнапле́чым	раўнапле́чымі
М.	раўнапле́чым	раўнапле́чай	раўнапле́чым	раўнапле́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Раўнапо́лле

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

раўнапра́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнапра́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
раўнапра́ўна	раўнапра́ўней	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

раўнапра́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнапра́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	раўнапра́ўны	раўнапра́ўная	раўнапра́ўнае	раўнапра́ўныя
Р.	раўнапра́ўнага	раўнапра́ўнай раўнапра́ўнае	раўнапра́ўнага	раўнапра́ўных
Д.	раўнапра́ўнаму	раўнапра́ўнай	раўнапра́ўнаму	раўнапра́ўным
В.	раўнапра́ўны (неадуш.) раўнапра́ўнага (адуш.)	раўнапра́ўную	раўнапра́ўнае	раўнапра́ўныя (неадуш.) раўнапра́ўных (адуш.)
Т.	раўнапра́ўным	раўнапра́ўнай раўнапра́ўнаю	раўнапра́ўным	раўнапра́ўнымі
М.	раўнапра́ўным	раўнапра́ўнай	раўнапра́ўным	раўнапра́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

раўнасі́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
раўнасі́льна	раўнасі́льней	-

раўнасі́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Verbum