Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

учо́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. учо́т
Р. учо́ту
Д. учо́ту
В. учо́т
Т. учо́там
М. учо́це

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учо́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учо́тны учо́тная учо́тнае учо́тныя
Р. учо́тнага учо́тнай
учо́тнае		 учо́тнага учо́тных
Д. учо́тнаму учо́тнай учо́тнаму учо́тным
В. учо́тны (неадуш.) учо́тную учо́тнае учо́тныя (неадуш.)
Т. учо́тным учо́тнай
учо́тнаю		 учо́тным учо́тнымі
М. учо́тным учо́тнай учо́тным учо́тных

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учо́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. учо́тчык учо́тчыкі
Р. учо́тчыка учо́тчыкаў
Д. учо́тчыку учо́тчыкам
В. учо́тчыка учо́тчыкаў
Т. учо́тчыкам учо́тчыкамі
М. учо́тчыку учо́тчыках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учо́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. учо́тчыца учо́тчыцы
Р. учо́тчыцы учо́тчыц
Д. учо́тчыцы учо́тчыцам
В. учо́тчыцу учо́тчыц
Т. учо́тчыцай
учо́тчыцаю		 учо́тчыцамі
М. учо́тчыцы учо́тчыцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учубкі́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
учубкі́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

учу́піцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. учу́плюся учу́пімся
2-я ас. учу́пішся учу́піцеся
3-я ас. учу́піцца учу́пяцца
Прошлы час
м. учу́піўся учу́піліся
ж. учу́пілася
н. учу́пілася
Загадны лад
2-я ас. учу́пся учу́пцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час учу́піўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

учу́ткі

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
учу́ткі - -

Крыніцы: piskunou2012.

учу́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учу́ты учу́тая учу́тае учу́тыя
Р. учу́тага учу́тай
учу́тае		 учу́тага учу́тых
Д. учу́таму учу́тай учу́таму учу́тым
В. учу́ты (неадуш.)
учу́тага (адуш.)		 учу́тую учу́тае учу́тыя (неадуш.)
учу́тых (адуш.)
Т. учу́тым учу́тай
учу́таю		 учу́тым учу́тымі
М. учу́тым учу́тай учу́тым учу́тых

Крыніцы: piskunou2012.

учу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. учу́ты учу́тая учу́тае учу́тыя
Р. учу́тага учу́тай
учу́тае		 учу́тага учу́тых
Д. учу́таму учу́тай учу́таму учу́тым
В. учу́ты (неадуш.)
учу́тага (адуш.)		 учу́тую учу́тае учу́тыя (неадуш.)
учу́тых (адуш.)
Т. учу́тым учу́тай
учу́таю		 учу́тым учу́тымі
М. учу́тым учу́тай учу́тым учу́тых

Кароткая форма: учу́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

учу́хнуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. учу́хну учу́хнем
2-я ас. учу́хнеш учу́хнеце
3-я ас. учу́хне учу́хнуць
Прошлы час
м. учу́хнуў учу́хнулі
ж. учу́хнула
н. учу́хнула
Загадны лад
2-я ас. учу́хні учу́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час учу́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.