уча́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уча́джуся |
уча́дзімся |
| 2-я ас. |
уча́дзішся |
уча́дзіцеся |
| 3-я ас. |
уча́дзіцца |
уча́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
уча́дзіўся |
уча́дзіліся |
| ж. |
уча́дзілася |
| н. |
уча́дзілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уча́дзься |
уча́дзьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
уча́дзіўшыся |
Іншыя варыянты:
учадзі́цца.
Крыніцы:
piskunou2012.
учадзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
учаджу́ся |
уча́дзімся |
| 2-я ас. |
уча́дзішся |
уча́дзіцеся |
| 3-я ас. |
уча́дзіцца |
уча́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
учадзі́ўся |
учадзі́ліся |
| ж. |
учадзі́лася |
| н. |
учадзі́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
учадзі́ся |
учадзі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
учадзі́ўшыся |
Іншыя варыянты:
уча́дзіцца.
Крыніцы:
piskunou2012.
уча́дзіць
‘напоўніць, пакрыць дымам што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уча́джу |
уча́дзім |
| 2-я ас. |
уча́дзіш |
уча́дзіце |
| 3-я ас. |
уча́дзіць |
уча́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
уча́дзіў |
уча́дзілі |
| ж. |
уча́дзіла |
| н. |
уча́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уча́дзь |
уча́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
уча́дзіўшы |
Іншыя варыянты:
учадзі́ць.
Крыніцы:
piskunou2012.
учадзі́ць
‘напоўніць, пакрыць дымам што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
учаджу́ |
уча́дзім |
| 2-я ас. |
уча́дзіш |
уча́дзіце |
| 3-я ас. |
уча́дзіць |
уча́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
учадзі́ў |
учадзі́лі |
| ж. |
учадзі́ла |
| н. |
учадзі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
учадзі́ |
учадзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
учадзі́ўшы |
Іншыя варыянты:
уча́дзіць.
Крыніцы:
piskunou2012.
учалаве́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
учалаве́чанне |
| Р. |
учалаве́чання |
| Д. |
учалаве́чанню |
| В. |
учалаве́чанне |
| Т. |
учалаве́чаннем |
| М. |
учалаве́чанні |
Крыніцы:
piskunou2012.
учалаве́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
учалаве́чаны |
учалаве́чаная |
учалаве́чанае |
учалаве́чаныя |
| Р. |
учалаве́чанага |
учалаве́чанай учалаве́чанае |
учалаве́чанага |
учалаве́чаных |
| Д. |
учалаве́чанаму |
учалаве́чанай |
учалаве́чанаму |
учалаве́чаным |
| В. |
учалаве́чаны (неадуш.) учалаве́чанага (адуш.) |
учалаве́чаную |
учалаве́чанае |
учалаве́чаныя (неадуш.) учалаве́чаных (адуш.) |
| Т. |
учалаве́чаным |
учалаве́чанай учалаве́чанаю |
учалаве́чаным |
учалаве́чанымі |
| М. |
учалаве́чаным |
учалаве́чанай |
учалаве́чаным |
учалаве́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
учалаве́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
учалаве́чуся |
учалаве́чымся |
| 2-я ас. |
учалаве́чышся |
учалаве́чыцеся |
| 3-я ас. |
учалаве́чыцца |
учалаве́чацца |
| Прошлы час |
| м. |
учалаве́чыўся |
учалаве́чыліся |
| ж. |
учалаве́чылася |
| н. |
учалаве́чылася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
учалаве́чся |
учалаве́чцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
учалаве́чыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
учалаве́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
учалаве́чу |
учалаве́чым |
| 2-я ас. |
учалаве́чыш |
учалаве́чыце |
| 3-я ас. |
учалаве́чыць |
учалаве́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
учалаве́чыў |
учалаве́чылі |
| ж. |
учалаве́чыла |
| н. |
учалаве́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
учалаве́ч |
учалаве́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
учалаве́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.