Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
бвгдеёзклмнпрстўфхцэя-

сінтагматы́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
сінтагматы́чна - -

сінтагматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінтагматы́чны сінтагматы́чная сінтагматы́чнае сінтагматы́чныя
Р. сінтагматы́чнага сінтагматы́чнай
сінтагматы́чнае		 сінтагматы́чнага сінтагматы́чных
Д. сінтагматы́чнаму сінтагматы́чнай сінтагматы́чнаму сінтагматы́чным
В. сінтагматы́чны (неадуш.)
сінтагматы́чнага (адуш.)		 сінтагматы́чную сінтагматы́чнае сінтагматы́чныя (неадуш.)
сінтагматы́чных (адуш.)
Т. сінтагматы́чным сінтагматы́чнай
сінтагматы́чнаю		 сінтагматы́чным сінтагматы́чнымі
М. сінтагматы́чным сінтагматы́чнай сінтагматы́чным сінтагматы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сінта́гменны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінта́гменны сінта́гменная сінта́гменнае сінта́гменныя
Р. сінта́гменнага сінта́гменнай
сінта́гменнае		 сінта́гменнага сінта́гменных
Д. сінта́гменнаму сінта́гменнай сінта́гменнаму сінта́гменным
В. сінта́гменны (неадуш.)
сінта́гменнага (адуш.)		 сінта́гменную сінта́гменнае сінта́гменныя (неадуш.)
сінта́гменных (адуш.)
Т. сінта́гменным сінта́гменнай
сінта́гменнаю		 сінта́гменным сінта́гменнымі
М. сінта́гменным сінта́гменнай сінта́гменным сінта́гменных

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сінтаі́зм
Р. сінтаі́зму
Д. сінтаі́зму
В. сінтаі́зм
Т. сінтаі́змам
М. сінтаі́зме

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сінтаі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сінтаі́ст сінтаі́сты
Р. сінтаі́ста сінтаі́стаў
Д. сінтаі́сту сінтаі́стам
В. сінтаі́ста сінтаі́стаў
Т. сінтаі́стам сінтаі́стамі
М. сінтаі́сце сінтаі́стах

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сінтаі́стка сінтаі́сткі
Р. сінтаі́сткі сінтаі́стак
Д. сінтаі́стцы сінтаі́сткам
В. сінтаі́стку сінтаі́стак
Т. сінтаі́сткай
сінтаі́сткаю		 сінтаі́сткамі
М. сінтаі́стцы сінтаі́стках

Крыніцы: piskunou2012.

сінтаі́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінтаі́сцкі сінтаі́сцкая сінтаі́сцкае сінтаі́сцкія
Р. сінтаі́сцкага сінтаі́сцкай
сінтаі́сцкае		 сінтаі́сцкага сінтаі́сцкіх
Д. сінтаі́сцкаму сінтаі́сцкай сінтаі́сцкаму сінтаі́сцкім
В. сінтаі́сцкі (неадуш.)
сінтаі́сцкага (адуш.)		 сінтаі́сцкую сінтаі́сцкае сінтаі́сцкія (неадуш.)
сінтаі́сцкіх (адуш.)
Т. сінтаі́сцкім сінтаі́сцкай
сінтаі́сцкаю		 сінтаі́сцкім сінтаі́сцкімі
М. сінтаі́сцкім сінтаі́сцкай сінтаі́сцкім сінтаі́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

сі́нтаксіс

‘кніга’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сі́нтаксіс сі́нтаксісы
Р. сі́нтаксіса сі́нтаксісаў
Д. сі́нтаксісу сі́нтаксісам
В. сі́нтаксіс сі́нтаксісы
Т. сі́нтаксісам сі́нтаксісамі
М. сі́нтаксісе сі́нтаксісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сі́нтаксіс

‘раздзел навукі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сі́нтаксіс
Р. сі́нтаксісу
Д. сі́нтаксісу
В. сі́нтаксіс
Т. сі́нтаксісам
М. сі́нтаксісе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сінтаксі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сінтаксі́ст сінтаксі́сты
Р. сінтаксі́ста сінтаксі́стаў
Д. сінтаксі́сту сінтаксі́стам
В. сінтаксі́ста сінтаксі́стаў
Т. сінтаксі́стам сінтаксі́стамі
М. сінтаксі́сце сінтаксі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.