сінта́гменны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінта́гменны сінта́гменная сінта́гменнае сінта́гменныя
Р. сінта́гменнага сінта́гменнай
сінта́гменнае		 сінта́гменнага сінта́гменных
Д. сінта́гменнаму сінта́гменнай сінта́гменнаму сінта́гменным
В. сінта́гменны (неадуш.)
сінта́гменнага (адуш.)		 сінта́гменную сінта́гменнае сінта́гменныя (неадуш.)
сінта́гменных (адуш.)
Т. сінта́гменным сінта́гменнай
сінта́гменнаю		 сінта́гменным сінта́гменнымі
М. сінта́гменным сінта́гменнай сінта́гменным сінта́гменных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)