сінтагматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінтагматы́чны сінтагматы́чная сінтагматы́чнае сінтагматы́чныя
Р. сінтагматы́чнага сінтагматы́чнай
сінтагматы́чнае		 сінтагматы́чнага сінтагматы́чных
Д. сінтагматы́чнаму сінтагматы́чнай сінтагматы́чнаму сінтагматы́чным
В. сінтагматы́чны (неадуш.)
сінтагматы́чнага (адуш.)		 сінтагматы́чную сінтагматы́чнае сінтагматы́чныя (неадуш.)
сінтагматы́чных (адуш.)
Т. сінтагматы́чным сінтагматы́чнай
сінтагматы́чнаю		 сінтагматы́чным сінтагматы́чнымі
М. сінтагматы́чным сінтагматы́чнай сінтагматы́чным сінтагматы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)