экспрапрыява́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
экспрапрыю́ю |
экспрапрыю́ем |
| 2-я ас. |
экспрапрыю́еш |
экспрапрыю́еце |
| 3-я ас. |
экспрапрыю́е |
экспрапрыю́юць |
| Прошлы час |
| м. |
экспрапрыява́ў |
экспрапрыява́лі |
| ж. |
экспрапрыява́ла |
| н. |
экспрапрыява́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
экспрапрыю́й |
экспрапрыю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
экспрапрыява́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
экспрапрыя́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
экспрапрыя́тар |
экспрапрыя́тары |
| Р. |
экспрапрыя́тара |
экспрапрыя́тараў |
| Д. |
экспрапрыя́тару |
экспрапрыя́тарам |
| В. |
экспрапрыя́тара |
экспрапрыя́тараў |
| Т. |
экспрапрыя́тарам |
экспрапрыя́тарамі |
| М. |
экспрапрыя́тару |
экспрапрыя́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
экспрапрыя́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
экспрапрыя́тарскі |
экспрапрыя́тарская |
экспрапрыя́тарскае |
экспрапрыя́тарскія |
| Р. |
экспрапрыя́тарскага |
экспрапрыя́тарскай экспрапрыя́тарскае |
экспрапрыя́тарскага |
экспрапрыя́тарскіх |
| Д. |
экспрапрыя́тарскаму |
экспрапрыя́тарскай |
экспрапрыя́тарскаму |
экспрапрыя́тарскім |
| В. |
экспрапрыя́тарскі (неадуш.) экспрапрыя́тарскага (адуш.) |
экспрапрыя́тарскую |
экспрапрыя́тарскае |
экспрапрыя́тарскія (неадуш.) экспрапрыя́тарскіх (адуш.) |
| Т. |
экспрапрыя́тарскім |
экспрапрыя́тарскай экспрапрыя́тарскаю |
экспрапрыя́тарскім |
экспрапрыя́тарскімі |
| М. |
экспрапрыя́тарскім |
экспрапрыя́тарскай |
экспрапрыя́тарскім |
экспрапрыя́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
экспрапрыя́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
экспрапрыя́цыя |
| Р. |
экспрапрыя́цыі |
| Д. |
экспрапрыя́цыі |
| В. |
экспрапрыя́цыю |
| Т. |
экспрапрыя́цыяй экспрапрыя́цыяю |
| М. |
экспрапрыя́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
экспро́мт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
экспро́мт |
экспро́мты |
| Р. |
экспро́мта |
экспро́мтаў |
| Д. |
экспро́мту |
экспро́мтам |
| В. |
экспро́мт |
экспро́мты |
| Т. |
экспро́мтам |
экспро́мтамі |
| М. |
экспро́мце |
экспро́мтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
экспро́мтам
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| экспро́мтам |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.