інвалі́дка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інвалі́дка |
інвалі́дкі |
Р. |
інвалі́дкі |
інвалі́дак |
Д. |
інвалі́дцы |
інвалі́дкам |
В. |
інвалі́дку |
інвалі́дак |
Т. |
інвалі́дкай інвалі́дкаю |
інвалі́дкамі |
М. |
інвалі́дцы |
інвалі́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
інвалі́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
інвалі́днасць |
Р. |
інвалі́днасці |
Д. |
інвалі́днасці |
В. |
інвалі́днасць |
Т. |
інвалі́днасцю |
М. |
інвалі́днасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інвалі́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інвалі́дны |
інвалі́дная |
інвалі́днае |
інвалі́дныя |
Р. |
інвалі́днага |
інвалі́днай інвалі́днае |
інвалі́днага |
інвалі́дных |
Д. |
інвалі́днаму |
інвалі́днай |
інвалі́днаму |
інвалі́дным |
В. |
інвалі́дны (неадуш.) інвалі́днага (адуш.) |
інвалі́дную |
інвалі́днае |
інвалі́дныя (неадуш.) інвалі́дных (адуш.) |
Т. |
інвалі́дным |
інвалі́днай інвалі́днаю |
інвалі́дным |
інвалі́днымі |
М. |
інвалі́дным |
інвалі́днай |
інвалі́дным |
інвалі́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інвалідыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
інвалідыза́цыя |
Р. |
інвалідыза́цыі |
Д. |
інвалідыза́цыі |
В. |
інвалідыза́цыю |
Т. |
інвалідыза́цыяй інвалідыза́цыяю |
М. |
інвалідыза́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.
інвалю́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інвалю́та |
інвалю́ты |
Р. |
інвалю́ты |
інвалю́т |
Д. |
інвалю́це |
інвалю́там |
В. |
інвалю́ту |
інвалю́ты |
Т. |
інвалю́тай інвалю́таю |
інвалю́тамі |
М. |
інвалю́це |
інвалю́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
інвалю́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інвалю́тны |
інвалю́тная |
інвалю́тнае |
інвалю́тныя |
Р. |
інвалю́тнага |
інвалю́тнай інвалю́тнае |
інвалю́тнага |
інвалю́тных |
Д. |
інвалю́тнаму |
інвалю́тнай |
інвалю́тнаму |
інвалю́тным |
В. |
інвалю́тны (неадуш.) |
інвалю́тную |
інвалю́тнае |
інвалю́тныя (неадуш.) |
Т. |
інвалю́тным |
інвалю́тнай інвалю́тнаю |
інвалю́тным |
інвалю́тнымі |
М. |
інвалю́тным |
інвалю́тнай |
інвалю́тным |
інвалю́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009.
інвалюцы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інвалюцы́йны |
інвалюцы́йная |
інвалюцы́йнае |
інвалюцы́йныя |
Р. |
інвалюцы́йнага |
інвалюцы́йнай інвалюцы́йнае |
інвалюцы́йнага |
інвалюцы́йных |
Д. |
інвалюцы́йнаму |
інвалюцы́йнай |
інвалюцы́йнаму |
інвалюцы́йным |
В. |
інвалюцы́йны (неадуш.) інвалюцы́йнага (адуш.) |
інвалюцы́йную |
інвалюцы́йнае |
інвалюцы́йныя (неадуш.) інвалюцы́йных (адуш.) |
Т. |
інвалюцы́йным |
інвалюцы́йнай інвалюцы́йнаю |
інвалюцы́йным |
інвалюцы́йнымі |
М. |
інвалюцы́йным |
інвалюцы́йнай |
інвалюцы́йным |
інвалюцы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
інвалю́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
інвалю́цыя |
Р. |
інвалю́цыі |
Д. |
інвалю́цыі |
В. |
інвалю́цыю |
Т. |
інвалю́цыяй інвалю́цыяю |
М. |
інвалю́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
інва́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
інва́р |
Р. |
інва́ру |
Д. |
інва́ру |
В. |
інва́р |
Т. |
інва́рам |
М. |
інва́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.