Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзя́дзька

‘брат бацькі, маці; цётчын муж’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́дзька дзя́дзькі
Р. дзя́дзькі дзя́дзькаў
Д. дзя́дзьку дзя́дзькам
В. дзя́дзьку дзя́дзькаў
Т. дзя́дзькам дзя́дзькамі
М. дзя́дзьку дзя́дзьках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзя́дзька

‘дарослы мужчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́дзька дзядзькі́
Р. дзя́дзькі дзядзько́ў
Д. дзя́дзьку дзядзька́м
В. дзя́дзьку дзядзько́ў
Т. дзя́дзькам дзядзька́мі
М. дзя́дзьку дзядзька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзядзькава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзядзькава́нне
Р. дзядзькава́ння
Д. дзядзькава́нню
В. дзядзькава́нне
Т. дзядзькава́ннем
М. дзядзькава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

дзядзькава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзядзькава́ты дзядзькава́тая дзядзькава́тае дзядзькава́тыя
Р. дзядзькава́тага дзядзькава́тай
дзядзькава́тае		 дзядзькава́тага дзядзькава́тых
Д. дзядзькава́таму дзядзькава́тай дзядзькава́таму дзядзькава́тым
В. дзядзькава́ты (неадуш.)
дзядзькава́тага (адуш.)		 дзядзькава́тую дзядзькава́тае дзядзькава́тыя (неадуш.)
дзядзькава́тых (адуш.)
Т. дзядзькава́тым дзядзькава́тай
дзядзькава́таю		 дзядзькава́тым дзядзькава́тымі
М. дзядзькава́тым дзядзькава́тай дзядзькава́тым дзядзькава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

дзя́дзькавіч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́дзькавіч дзя́дзькавічы
Р. дзя́дзькавіча дзя́дзькавічаў
Д. дзя́дзькавічу дзя́дзькавічам
В. дзя́дзькавіча дзя́дзькавічаў
Т. дзя́дзькавічам дзя́дзькавічамі
М. дзя́дзькавічу дзя́дзькавічах

Крыніцы: piskunou2012.

дзя́дзькаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзя́дзькаў дзя́дзькава дзя́дзькава дзя́дзькавы
Р. дзя́дзькавага дзя́дзькавай
дзя́дзькавае		 дзя́дзькавага дзя́дзькавых
Д. дзя́дзькаваму дзя́дзькавай дзя́дзькаваму дзя́дзькавым
В. дзя́дзькаў (неадуш.)
дзя́дзькавага (адуш.)		 дзя́дзькаву дзя́дзькава дзя́дзькавы (неадуш.)
дзя́дзькавых (адуш.)
Т. дзя́дзькавым дзя́дзькавай
дзя́дзькаваю		 дзя́дзькавым дзя́дзькавымі
М. дзя́дзькавым дзя́дзькавай дзя́дзькавым дзя́дзькавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзя́дзюхна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́дзюхна дзя́дзюхны
Р. дзя́дзюхны дзя́дзюхнаў
Д. дзя́дзюхне дзя́дзюхнам
В. дзя́дзюхну дзя́дзюхнаў
Т. дзя́дзюхнай
дзя́дзюхнаю		 дзя́дзюхнамі
М. дзя́дзюхне дзя́дзюхнах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

дзя́дзя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́дзя дзя́дзі
Р. дзя́дзі дзя́дзяў
Д. дзя́дзю дзя́дзям
В. дзя́дзю дзя́дзяў
Т. дзя́дзем дзя́дзямі
М. дзя́дзю дзя́дзях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дзядкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дзядкі́
Р. Дзядко́ў
Д. Дзядка́м
В. Дзядкі́
Т. Дзядка́мі
М. Дзядка́х

дзядо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзядо́вы дзядо́вая дзядо́вае дзядо́выя
Р. дзядо́вага дзядо́вай
дзядо́вае		 дзядо́вага дзядо́вых
Д. дзядо́ваму дзядо́вай дзядо́ваму дзядо́вым
В. дзядо́вы (неадуш.)
дзядо́вага (адуш.)		 дзядо́вую дзядо́вае дзядо́выя (неадуш.)
дзядо́вых (адуш.)
Т. дзядо́вым дзядо́вай
дзядо́ваю		 дзядо́вым дзядо́вымі
М. дзядо́вым дзядо́вай дзядо́вым дзядо́вых

Крыніцы: piskunou2012.