дзе́вяць
лічэбнік, колькасны
|
мн. |
| - |
| Н. |
дзе́вяць |
| Р. |
дзевяці́ |
| Д. |
дзевяці́ |
| В. |
дзе́вяць |
| Т. |
дзевяццю́ |
| М. |
дзевяці́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дзевяцьсо́т
лічэбнік, колькасны
|
мн. |
| - |
| Н. |
дзевяцьсо́т |
| Р. |
дзевяцісо́т |
| Д. |
дзевяціста́м |
| В. |
дзевяцьсо́т |
| Т. |
дзевяціста́мі |
| М. |
дзевяціста́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дзевяцярны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзевяцярны́ |
дзевяцярна́я |
дзевяцярно́е |
дзевяцярны́я |
| Р. |
дзевяцярно́га |
дзевяцярно́й
дзевяцярно́е |
дзевяцярно́га |
дзевяцярны́х |
| Д. |
дзевяцярно́му |
дзевяцярно́й |
дзевяцярно́му |
дзевяцярны́м |
| В. |
дзевяцярны́ (неадуш.)
дзевяцярно́га (адуш.) |
дзевяцярну́ю |
дзевяцярно́е |
дзевяцярны́я (неадуш.)
дзевяцярны́х (адуш.) |
| Т. |
дзевяцярны́м |
дзевяцярно́й
дзевяцярно́ю |
дзевяцярны́м |
дзевяцярны́мі |
| М. |
дзевяцярны́м |
дзевяцярно́й |
дзевяцярны́м |
дзевяцярны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
дзегцява́ць
‘мазаць што-небудзь дзёгцем’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзягцю́ю |
дзягцю́ем |
| 2-я ас. |
дзягцю́еш |
дзягцю́еце |
| 3-я ас. |
дзягцю́е |
дзягцю́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дзегцява́ў |
дзегцява́лі |
| ж. |
дзегцява́ла |
| н. |
дзегцява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дзягцю́й |
дзягцю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
дзягцю́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Дзегцяно́е
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| н. |
| Н. |
Дзегцяно́е |
| Р. |
Дзегцяно́га |
| Д. |
Дзегцяно́му |
| В. |
Дзегцяно́е |
| Т. |
Дзегцяны́м |
| М. |
Дзегцяны́м |
Дзегцяро́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Дзегцяро́ва |
| Р. |
Дзегцяро́ва |
| Д. |
Дзегцяро́ву |
| В. |
Дзегцяро́ва |
| Т. |
Дзегцяро́вам |
| М. |
Дзегцяро́ве |
Дзегцяро́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Дзегцяро́ўка |
| Р. |
Дзегцяро́ўкі |
| Д. |
Дзегцяро́ўцы |
| В. |
Дзегцяро́ўку |
| Т. |
Дзегцяро́ўкай
Дзегцяро́ўкаю |
| М. |
Дзегцяро́ўцы |
Дзегцяры́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Дзегцяры́ |
| Р. |
Дзегцяро́ў |
| Д. |
Дзегцяра́м |
| В. |
Дзегцяры́ |
| Т. |
Дзегцяра́мі |
| М. |
Дзегцяра́х |
дзе́д
‘бацькаў або матчын бацька; стары чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзе́д |
дзяды́ |
| Р. |
дзе́да |
дзядо́ў |
| Д. |
дзе́ду |
дзяда́м |
| В. |
дзе́да |
дзядо́ў |
| Т. |
дзе́дам |
дзяда́мі |
| М. |
дзе́дзе |
дзяда́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.